Gezond

Sanne is moeder van Lieve en Pepijn. En ze is er maar druk mee.

Zuchtend loop ik naar de koelkast. Ik hoop dat er op magische wijze ineens een restje pizza en soep in ligt, precies genoeg voor een avondmaaltijd, en dat ik dan dus niet hoef te koken. Maar als ik de koelkastdeur open, floept het lichtje aan en schijnt het zijn kille licht op vrijwel lege planken, afgezien van een paar potjes verschillende mosterd en beschimmelde pesto. En daaronder een uitpuilende groentela vol knolselderij, snijbiet en rettich. Lusteloos pak ik de receptkaart van vandaag en verzamel alle ingrediënten. Mèh. Ik wil patat.

Sinds een paar weken hebben we een abonnement op een maaltijdbox.

Sinds een paar weken hebben we een abonnement op een maaltijdbox. Dat hebben we jaren geleden ook gehad en dat leek ons wel weer leuk. Minder plastic, meer groente en variatie en lekker niet na hoeven denken over wat we moeten eten. En hopelijk als bijvangst weer wat meer lol in koken en verschillende smaken.

Meer variatie is het zeker. We kauwen ons suf op chioggiabiet, cavolo nero en rettich. We staan weer lang in de keuken en we eten inderdaad meer groente. ‘Weer wat anders!’ zeggen we vrolijk tegen elkaar terwijl we een stuk paarse bloemkool weg knagen. Ondertussen trekken de bovenlippen van onze minderjarige tafelgenoten steeds verder omhoog.

Als ik op een avond zuchtend en steunend een flespompoen sta te slachten en het zweet op mijn voorhoofd parelt, omdat ik daarna ook nog heel geconcentreerd een venkel in zo dun mogelijke plakjes probeer te snijden, ben ik er klaar mee. Ik verlang enorm naar een zak voorgesneden Italiaanse groente en een pot rode saus.

Ik zie er steeds meer tegenop om te koken

Ik kijk naar mijn keuken. Naar het aanrecht vol snijplanken, kommen en bakjes en de garde die net voor de derde keer uit de kom met vinaigrette is gevallen en vlekken achterlaat op m’n koffiezetapparaat. Ik zie er steeds meer tegenop om te koken, om zo veel tijd kwijt te zijn met eten dat vervolgens door niemand echt lekker wordt gevonden. Ik mis m’n lasagne, m’n pasta pesto, m’n tortilla’s.

Als ’s avonds alle flesjes extra vierge olijfolie, wittewijnazijn en citroensap weer opgeborgen zijn, de vinaigrette weer van het koffiezetapparaat is afgepoetst en de resten van de maaltijd weer in plastic bakjes in de koelkast zijn gezet, zegt mijn lief ineens dat hij het abonnement heeft opgezegd. O ja, dat kan natuurlijk ook gewoon.

Ik slaak een zucht van verlichting. Morgen eten we patat.