Zomeravond

Het is een broeierige avond. De zomer lijkt deze week wel officieel begonnen. De geuren van brandend hout en barbecue komen uit de tuinen om me heen. Dit is zo’n avond. Zo’n avond die ik voordat ik moeder werd had gebruikt om het seizoen in te luiden. Met bitterballen en rosé. Met vrienden op een terras in de stad. Maar in plaats van m’n kans grijpen ben ik me klaar aan het maken om naar bed te gaan. Ik heb m’n pyjama al aan. En het is pas negen uur.

Terwijl het vanavond best had gekund. Want er was oppas omdat ik moest overwerken en m’n man ook een uitje had. Aangezien het overwerken op tijd klaar was, had ik prima een moment voor mezelf kunnen pakken in de stad. Even los van alles wat verantwoordelijkheid heet. Gewoon haren los, dat terras op en afsluiten met wat dansmoves.

Maar in plaats daarvan fietste ik naar huis. De oppas zat met een wakker kind dat echt niet van plan was te gaan slapen voordat ik thuis zou zijn. En dat idee danst gewoon niet lekker. 

Maar weet je? Terwijl ik de achterdeur sloot en de fijne tuin inkeek was ik zo blij met het uitzicht. Het rondslingerende speelgoed in combinatie met de wetenschap dat de bijhorende kinderen boven lagen te slapen zorgde voor een nostalgisch, diep, dankbaar gevoel. 

Ik heb er echt vrede mee. Dat is echt niet altijd zo geweest. Ik heb best moeten wennen aan dat alles ineens om het gezin draait. Gebaald van dat ik niet zomaar naar dat ingelaste ‘vier de zomer’ feestje kon. Of niet mee kon naar een concert omdat er geen oppas was. Maar ergens tussen alles door is het me gelukt. Ik ben tevreden met moeder zijn zoals mijn kids het nodig hebben en zoals het bij mij past. Ik vind het niet meer erg dat ik niet alles kan. Ik hou van m’n huis, de boom in de tuin en het idee dat m’n vent straks thuiskomt en eerst de hond uitlaat voordat hij naar bed gaat. Noem het maar über burgerlijk maar voor het eerst in drie-en-een-half jaar moederschap geniet ik écht van mijn nieuwe zijn. Ben ik honderdduizendprocent content. Heb ik niet het gevoel dat ik door hier te zijn op die terrasjes iets veel leukers mis. 

Met een glas droge witte wijn loop ik de tuin weer in en ga zitten. De gouden gloed en de warme lucht zijn net zo fijn als op het terras. Vanavond ben ik burgerlijk gelukkig. Inclusief nostalgisch gevoel. Met mijn pyjama aan en mijn haren los.