Lees

Zen met jezelf

Toen ik deze week ons webinar over zelfvertrouwen aan het voorbereiden was, moest ik denken aan het blog dat ik daarover schreef. Over hoe onzeker ik zelf als kind was, en hoe anders mijn kinderen zijn.

‘Teun als je je nu niet gaat aankleden, dan ga je in je onderbroek naar school hoor.’ Ik ben het getreuzel zat. Teun lijkt niet onder de indruk. Afwezig zegt hij: ‘oké.’
‘Schaam je je dan niet als je in je onderbroek naar school moet?’ vraag ik.
Hij kijkt op: ‘Wat is dat mama, schamen?’

Toen ik op de basisschool zat schaamde ik me zo’n beetje voor alles. Voor de rare kruin achterop mijn hoofd, die ervoor zorgde dat mijn haar alle kanten op stond. Voor de blauwe suède laarsjes, die de populaire meisjes uit mijn klas stom vonden. Voor mijn vader die altijd tegen compleet vreemden aankletste. Voor mijn bruine billen, die verraadde dat we naar het naaktstrand gingen. Voor de twee blauwe ogen die ik te danken had aan een val tegen de bankleuning.

Mijn eerste herinnering aan schaamte stamt zelfs van de kleuterschool. Mijn moeder had me voor carnaval prachtig als Pipo de Clown geschminkt. Toen ze klaar was en ik in de spiegel keek, schaamde ik me zo voor wat ik zag dat ik in huilen uitbarstte en het hele schminkwerk verpestte.

‘Wat is dat mama, schamen?’

‘Wat is dat mama, schamen?’ Wow, wat een mooie vraag. Wat fijn als je dat nog niet weet. Dat je nog onbeschaamd midden in een winkel kan roepen ‘mama, ik moet poepen!’ Dat je in je Spiderman-pak of je Frozen-jurk boodschappen gaat doen, zonder dat je bang bent dat mensen je raar vinden. Dat je roept dat je honger hebt, zonder je af te vragen of het wel gepast is. Wat fijn om honderd procent jezelf te durven zijn. Maar honderd procent jezelf zijn, hoe mooi ook, kan niet altijd. Het is niet handig om alles te roepen wat in je hoofd opkomt. Teun moet echt ophouden met in zijn neus peuteren waar andere mensen bij zijn. Maar ja, hij mag in zijn Spiderman-pak mee naar de stad. Als hij in een Frozen-jurk mee had gewild had dat ook gemogen. En nee, ik wil niet dat hij alle hapjes van de grote mensen opeet als we op een verjaardag zijn. Deels omdat ik me dan kapot schaam, maar hé, vooral omdat hij moet leren dat hij wat voor andere mensen moet overlaten. En nee, hij mag niet in zijn onderbroek naar school, ook al zou hij het zelf best willen.

Die middag gaan we zwemmen bij de Maarsseveense plassen. Teun en een vriendje gaan mee en Keet met drie kersverse brugklasvrienden ook. Voordat we gaan hijst Keet haar dunne gespierde lijf in haar zwemshort. Me meer dan bewust van haar leeftijd, haar nieuwe vrienden en haar kwetsbaarheid vraag ik haar: ‘Wil je misschien een zwemshirt erbij aan?’
Ze kijkt me kort aan en zegt zelfverzekerd: ‘Nee joh, ik ga gewoon zo.’

Twaalf jaar. En dan zo Zen met jezelf. Wat had ik op die leeftijd graag wat meer willen zijn zoals zij.

Gun jij je kind (of jezelf) ook meer zelfvertrouwen? Doe mee aan ons webinar!

Vol zelfvertrouwen in het leven staan. Dat willen we allemaal het liefst voor onze koters. Als ouder heb je hier natuurlijk niet alle invloed op, maar we kunnen wel veel doen om onze kinderen een positief zelfbeeld te geven en een gezond zelfvertrouwen. Wat kun jij toevoegen zodat je kind uitdagingen durft aan te gaan, tegenslagen kan opvangen en makkelijk(er) sociale contacten kan leggen? En: Hoe draagt jouw vertrouwen in jezelf en jouw kijk op de wereld hier ook aan bij? Ben jij iemand die onbevreesd in het diepe durft te springen? Via deze link kun je je inschrijven voor dit webinar.

Voor ouders van kinderen tot ongeveer 14 jaar

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

6 Reacties

  • Reageer Lieke 14 september 2016 at 11:53

    Zo, zo mooi.?

  • Reageer Louise 14 september 2016 at 14:22

    Geweldig dit…!!! Wat leuk.

  • Reageer Manon 14 september 2016 at 21:22

    Djiezus, wat mooi!! Nou, jullie hebben duidelijk iets goed gedaan. Of is dit een soort onwankelbare zelfverzekerdheid die niet te kweken valt? Anyhoo, wat fijn dat ze zo zichzelf durven zijn!

  • Reageer MieFleur 15 september 2016 at 07:14

    Super!
    Hier gaat dochterlief die nu in het 1e llj zit ook nog steevast mee op stap in een prinsessenkleed, tot grote ergernis van manlief 🙂
    Kinderen moeten al veel te snel groot worden, dus ik vind die eerlijkheid en die schaamteloosheid geweldig.
    De dochter is ook een doodeerlijk kind, als ze jouw schoenen niet mooi vind die dag zal ze je dat ook gewoon zeggen. Niet slecht bedoeld uiteraard, ze vind je heus nog leuk, alleen je schoenen die dag niet … En dan wordt je op het matje geroepen, want ze is niet lief … Frustrerend.
    Wij leren onze kinderen dat wanneer ze een opmerking krijgen over hoe ze eruit zien, of wat ze dragen, of iets dat zij wel fijn vinden, ze dit gewoon mogen negeren. Als zij het graag zien, en zij vinden het leuk, dan is dat voldoende, en dan is het heus niet erg als iemand anders zegt dat ze het niet mooi vinden. Ze moeten enige opmerking leren plaatsen en begrijpen dat het van een ander kind zeker niet altijd slecht bedoeld is.
    Hoe langer ik mijn kinderen eerlijk en schaamteloos kan houden, hoe liever 🙂 teken dat ze gelukkige kinderen vol zelfvertrouwen zijn!

  • Laat je reactie achter