Uit elkaar gaan als je kinderen hebt is verdrietig. Punt. Je begint namelijk niet aan een gezinsleven als je vermoed een paar jaar later weer uit elkaar te gaan. Toch loopt het leven soms helemaal anders en is een breuk onvermijdelijk. Maar áls dat dan gebeurt, is het fijn om hier en daar een hart onder de riem te krijgen. Van vriendinnen, familie of schoolpleinouders. De plank wordt nog wel eens misgeslagen, daarom zet ik (Marieke) als ervaringsdeskundige graag een paar dingen op een rij die je wel (én misschien beter niet) kunt zeggen of doen in deze periode.
1. De moederschapshart-onder-de-riem
Met stip op 1 staan de gesprekken over de kinderen. Uitspraken als “ik vind het zo zielig voor de kinderen” kwamen regelmatig voor. Logisch, want dat is waar mensen aan kunnen relateren. Maar geloof me: het lot van je kinderen houd je continu bezig. Voor, tijdens en na een scheiding. Daarom is het fijner om te horen dat een relatiebreuk je geen slechte ouder maakt, dat het wel goedkomt met de kinderen. We zijn allemaal grootgebracht met een plaatje van hoe een gezin eruit zou moeten zien, hoe het ouderschap eruit zou moeten zien. Dat plaatje loslaten, is moeilijk en doet pijn. Het voelt als falen. Maar je faalt niet, als je je kinderen laat zien hoe je ervoor kiest om gelukkig te zijn. En dat mag best heel vaak gezegd worden.
2. De praktische kant
Een scheiding gaat vaak gepaard met een verhuizing. Met het opbouwen van een nieuw leven, dat nog flinke tentakels heeft in het oude leven. In mijn geval ook: een nieuwe liefde. Al met al zijn dat best wat live events in een korte tijd. Tel daarbij op dat je continu bezig bent met de kinderen én je eigen rouw. Kortom: je staat op standje survival. Dan is het best fijn als je omgeving begripvol is en je dingen uit handen neemt. Van klusjes in huis tot het cadeau regelen voor de veertigste verjaardag van vriendin X. Bonuspunt: heb geen verwachtingen. Soms wil je ineens toch liever in bad zitten in plaats van je onder de mensen begeven. Toon begrip. En stuur een fles wijn. Ofzo.
3. No drama please
In ons geval was er geen slaande ruzie, we zagen allebei in wat er mis was gegaan in onze relatie en we waren vastbesloten als vrienden uit elkaar te gaan. Alleen werden we keer op keer geconfronteerd met scheidingsverhalen van anderen waarbij het kommer en kwel was. “Mijn buurvrouw / nicht / collega zei óók dat ze vrienden zouden blijven, nou binnen no time waren die toch in een vechtscheiding beland. Dat zie je toch vaak. Misschien gaat het bij jullie anders hoor, maar meestal gaat het uiteindelijk toch mis.” Tip: goede voorbeelden zijn fijner om te horen als alles nog onzeker is. En die zijn er ook genoeg!
1 Reactie
Heerlijk hè die opbeurende verhalen? Hier na 8 jaar gescheiden nog steeds in goede harmonie ouders van onze dochter. Soms gezamenlijk weg en in goede afstemming de vaste agenda wat aanpassen omdat het even nodig is voor de andere ouder. Ook nu met wederzijds nieuwe partners gaat het gewoon nog steeds heel goed. De sleutel is in ons geval, neem tijd voor een scheiding waarin alle wensen (ouders en kind) de revue mogen passeren en kijk hoe dat samen vorm te geven om vervolgens met elkaar in gesprek te blijven (ook over de soms lastige dingen).