Baby, Lees

Mijn oude lijf terug

‘IK!’ roep ik wanneer de instructrice vraagt wie er vandaag voor het eerst is. In mijn enthousiasme spring ik wat omhoog, om direct enkele druppels omlaag te voelen vallen. Mijn bekkenbodemspier heeft nog niet altijd door dat ik allang ben bevallen en dat hij zijn werk weer mag gaan doen. De hangende kipfilets die loskomen van mijn lichaam wanneer ik mijn vinger in de lucht steek om zichtbaar te maken wie die ‘IK’ dan is, zorgen voor een verfrissend windje en mijn tot cup A geslonken borsten dansen vrolijk mee op de muziek. Staat een bevalling op plek nummer 1 in de categorie ‘alle schaamte voorbij’, ‘voor de eerste keer weer sporten’ zit ‘m op de hielen.

Toch moet ik eraan geloven. Omdat ik weet dat ik er energie van krijg en omdat ik zonder dat het zweet op mijn rug staat Benja, de maxi cosi, een luiertas én het campingbedje tegelijkertijd wil kunnen tillen. Maar vooral omdat volgende maand mijn zusje trouwt en ik dan als ceremoniemeester en getuige graag een beetje fatsoenlijk voor de dag wil komen. Om eerlijk te zijn wil ik dan – 3,5 maand na de bevalling – mijn oude lijf weer terug hebben. Mocht je denken dat dat misschien wat snel is, vergelijk mijn ambitie dan met die van alle supermodellen en fitgirls met baby’s. Je zult zien dat ik een laatbloeier ben.

Daarom stofte ik enkele weken geleden mijn sportschoenen af, nam ik mijn iets te strakke sportkleding voor lief en ren ik nu minimaal een keer per week de trappen van de sportschool op richting de groepsruimte. Ik geef tijdens geen enkele les toe aan mijn gebrek aan conditie en souplesse en de ‘makkelijkere opties’ van de oefeningen laat ik over voor degenen die het niet in hun hoofd hebben gehaald om een strak jurkje voor de grote dag uit te kiezen. Ondertussen blijven de zakken M&M’s onaangebroken in de kast liggen en heb ik de tussendoortjes uit mijn leven verbannen.

Eigenlijk liep alles volgens planning. Tot ik bij mijn ouders ging logeren en ontdekte dat je in de spiegel die bij hen in de badkamer hangt, wél je hele lichaam ziet als je onder de douche vandaan komt. Zonder enige waarschuwing vooraf zag ik daar de naakte waarheid onder ogen. Hoe hard ik ook mijn best doe, die negen maanden ontzwangeren bestaan niet voor niets. Dat randje op mijn buik kijkt al kwijlend uit naar de bruidstaart en dat rolletje op mijn rug is wel in voor een feestje. Die verdwijnen echt niet zo snel, hoe hard ik ook m’n best doe.

Even was daar lichte paniek. Maar wat ben ik blij dat al die zoekmachines tegenwoordig eerder dan ikzelf weten wat ik nodig heb. Want toen ik ’s avonds in mijn pyjama op de bank mijn laptop opende, verscheen er een reclame van corrigerend ondergoed op mijn scherm. Daarmee ben ik zonder enige inspanning twee maten slanker en houd ik alles de hele dag in toom. Voor slechts twintig euro heb ik weer tijd om het sporten rustig op te bouwen en mag die zak M&M’s af en toe gewoon weer open. Hallelujah. Ze zouden zo’n ding in het kraampakket moeten stoppen.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

1 Reactie

  • Reageer Alice Ermes 28 juni 2017 at 18:22

    Je weet dat je met het slankpakket niet veel kan eten? Op straffe van ademnood ?
    *ervaring* *danmaarmaatjemeerenlekkereten*

  • Laat je reactie achter