Lees

Lieve Julia

‘Zo leuk om je dochter elke dag langs te zien skaten met al die gasten! Het ziet er zó vrolijk uit!’ appte je me in mei, toen ik in Spanje was met Inge en in Nederland ons huis vol buitenlandse skateboardlogees was.

Ik zag het helemaal voor me. Jij op je lekkere comfi bank, tussen je twee meiden in, en Keet die aan jouw huis voorbij trok met in haar kielzog haar skateboardvrienden. Je bericht maakte me blij.

Als ik nu langs je huis loop zijn de Luxaflex dicht. Zijn ze nog steeds dicht. Ze zijn al weken dicht. Hoe vaak ben ik in de afgelopen jaren niet langs jouw huis gelopen, toen de Luxaflex nog open waren? Op zaterdagochtend op weg naar de bakker. Op woensdagavond omdat ik een vergeten boodschap bij de buurtsuper moest halen. Als ik een brief ging posten. Altijd wierp ik een blik naar binnen. Zwaaiden we naar elkaar als jij op de bank zat. Jij te breien, de meisjes achter de tv of met een boek. Nooit kwam ik binnen trouwens.

Toen Teun bij jouw oudste in groep één kwam en we elkaar na al jaren wat vriendelijk gedag zeggen en zwaaien ook echt spraken, bleek je de Club van Relaxte Moeders al een tijd te volgen. We hadden raakvlakken in hoe we het moederschap beleefden. We maakten het niet mooier dan het was.

We gingen niet bij elkaar op de koffie. Maar als we elkaar op straat of op het schoolplein troffen konden we ons ei bij elkaar kwijt. Toen je vorig jaar na de zomervakantie een rol speelde in één van mijn blogs zouden we een keer een koffie doen. Maar dat kwam er nooit van.

En toen hoorde ik op het schoolplein dat je in het ziekenhuis lag. Er zat iets in je hoofd wat er niet hoorde. We appten. De meisjes wisten nog niet hoe ernstig het was. Of ik voorzichtig wilde zijn met erover praten. Maar er was een medicijn en dat leek te werken en je was iedere dag hoopvoller.

De maanden verstreken, ik was alert of ik je zag. Het lukte me niet om bij het voorbijgaan naar je te zwaaien zonder aan je ziekte te denken.

In juni liepen we samen de avondvierdaagse. Je vertelde hoe zwaar het was geweest en hoe goed het nu ging. Je wilde meer gaan wandelen. Sterker worden. Naar Aruba op vakantie met zijn vieren. Trouwen met Maarten.

Maar in de weken erna verscheen je weer niet op het schoolplein en zag ik je niet zitten op de bank. In een berichtje vertelde je dat je weer was opgenomen met verhoogde hersendruk. ‘Alweer twee puncties en veel pijn verder,’ schreef je erbij, ‘maar nu een goeie dag.’ En: ‘Ik heb net een klysma gehad van een knappe broeder en geflirt met een politieagent.’ Alsof je mij moest opvrolijken.

Daarna ging het op en af. Op een blij berichtje als het goed ging volgde nog geen week later weer een bericht dat je zo ziek was. Inmiddels kwam ik wel bij je thuis. Niet voor die koffie, maar om af en toe een maaltijd te brengen. Terwijl ik met een schaal eten in je gang stond vertelde je me wat je net van de artsen had gehoord: ‘Het zou beter kunnen worden, maar misschien heb ik nog maar drie maanden.’ Ik zocht naar woorden maar vond ze niet. Je vertelde over je plannen. De kamers van de meisjes nog opknappen. Het woord deadline schoot door mijn hoofd. Ik drukte het uit alle macht weg.

De zomermaanden verstreken. Terwijl wij met zijn vieren in onze camper door Frankrijk en Spanje trokken trouwden jullie. De meest romantische foto’s verschenen op mijn beeldscherm. Wat zagen jullie er prachtig uit. Ik slikte een brok weg.

Twee weken geleden fietste ik door de regen terug naar huis. Er zat een kier in de Luxaflex. Licht scheen naar buiten. Ik ving een glimp op van de kist in de woonkamer. Wit, beschilderd met bloemen. Zoals de jurken die je vaak droeg.

Op je begrafenis hoorde ik dat het nog gelukt is met de kamers van de meiden.

Rust zacht lieve Julia

© Fotocredit trouwfoto van Julia en Maarten: Judith van Tongeren

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

15 Reacties

  • Reageer Saskia kaspersen 7 december 2018 at 15:20

    😢mooi stukje😘

  • Reageer Yuksel 7 december 2018 at 19:14

    Rust zacht lieve mama van 2 meisjes.. En dikke knuf voor jou elsbeth

  • Reageer Kim 7 december 2018 at 22:14

    Jeetje wat mooi geschreven. Recht in mn hart. Heel heftig. Sterkte voor alle nabestaanden

  • Reageer Sylvia 7 december 2018 at 23:46

    Wat mooi geschreven, tranen in mijn ogen. Veel sterkte voor iedereen om Julia heen.

  • Reageer Chris 9 december 2018 at 07:42

    Zo oneerlijk.. veel sterkte voor iedereen die Julia lief had..

  • Reageer Ing 9 december 2018 at 08:14

    Mooi geschreven Elsbeth! Heftig! Rust zacht Julia!

  • Reageer Tamara 9 december 2018 at 08:26

    Altijd weer verschrikkelijk als een moeder met jonge kinderen sterft. Respectvol en mooi geschreven! Niet zonder een traan te laten kunnen lezen.

  • Reageer Vera 9 december 2018 at 08:44

    Wat ontzettend verdrietig! Heel veel sterkte voor alle betrokkenen! Prachtig geschreven!

  • Reageer Mariska 9 december 2018 at 09:10

    Wat ontzettend verdrietig, het is soms zo oneerlijk. Heel veel sterkte voor iedereen die zo van Julia houdt ♥️

  • Reageer Elsbeth 9 december 2018 at 09:52

    😢❤️

  • Reageer Anouk 9 december 2018 at 13:19

    Sterkte voor iedereen die Julia lief heeft. De tranen rollen over mn wangen zo diep kwam dit binnen.

  • Reageer Katja Odijk 9 december 2018 at 14:38

    Bedankt voor dit mooie stukje. Vandaag zou Julia bij mij op Aruba zijn, we zouden leuke dingen gaan doen. Ik ben intens verdrietig, maar ook dankbaar en trots dat ik haar zusje was en zoveel van haar geleerd heb. Ze heeft me geholpen door tips te geven bij het opvoeden van mijn meisjes. Samen op vakantie in Zeeland. En vaak zei ze ook dat het gewoon goed was hoe ik het doe. Dat was fijn en daar blijf ik aan denken.

    • Reageer Elsbeth Teeling 10 december 2018 at 13:51

      Ha Katja, Wat fijn dat je het een mooi stukje vindt. Ze vertelde me dus tijdens die fijne avondvierdaagse over dat ze naar jou toe zouden gaan in december. Het leek op dat moment allemaal zo goed te gaan. Wat fijn dat je haar tips nog mee kunt nemen. Wat een lieve en leuke zus had jij! En wat zullen jullie haar missen. Liefs x x x Elsbeth

    • Reageer Mieke 12 december 2018 at 09:22

      Lieve Katja, Maarten en de meiden, en iedereen die Julia moet missen,
      Ik wens jullie alle liefde en kracht van de wereld toe om dit gemis te kunnen dragen!
      Hele dikke knuffel voor jullie allemaal 💕

  • Reageer Annemieke 10 december 2018 at 09:45

    Mooi Elsbeth. ❤️😘

  • Laat je reactie achter