Lieve bonusouder,

Marieke is moeder van twee kinderen van 6 en 8. Haar leven nam een totaal andere wending toen ze de relatie met haar ex zag stranden en ze haar liefde Lara Billie tegenkwam. Inmiddels delen ze het co-ouderschap met haar ex, vastbesloten om er een gezellige modern family van te maken. Vandaag schreef ze speciaal voor alle bonusouders deze brief.

Ik zie je. Ik zie hoe je je best doet. Elke dag opnieuw. Hoe je met vallen en opstaan leert hoe dat werkt, het bonusouderschap. Ik zie de glinstering in je ogen bij grote en kleine momenten. Bij zwemdiploma’s die worden behaald en verjaardagskaarsjes die worden uitgeblazen. Ik zie je eten koken, dat wordt uitgespuugd of aan de kant wordt geschoven. Ik zie je als ze ruzie maken over wie er naast mama mag zitten, waarna ze soms allebei naast mama mogen en jij in je eentje aan de overkant van de tafel zit. Als ze dreinen, vechten, huilen of schreeuwen. Ik zie je een stap opzij doen, je adem inhouden, op je tong bijten en tot tien tellen. Soms wel tien keer per dag.

Ik zag je. Ik zag hoe je op slag van ze hield, omdat je van mij hield. Ik zag hoe je dacht dat het zou zijn, met kinderen, en hoe anders het daadwerkelijk was. Hoe je dacht dat je ze moest vermaken, hoe je op zondagochtend om zeven uur al fanatiek memorie speelde terwijl ik me nog eens omdraaide. Ik zag je broodtrommels klaarmaken in de ochtendspits, terwijl je snakte naar koffie. Ik zag je kaartjes kopen voor dierentuinen, pretparken en bioscopen. Ik zag je kinderkamers inrichten, bedden in elkaar klussen, posters ophangen. Ik zag hoe je maar bleef geven, zonder er iets voor terug te krijgen. Hoe je blíjft geven aan twee wezens die nog niet beseffen dat dat allemaal niet vanzelfsprekend is. 

Ik hoorde je zuchten.

Ik hoor je. Ik hoor hoe je ze achternarent, dreigt met de kieteldood, hoe je rollend over het kleed met ze stoeit. Hoe je praat met haar, over wat ze later worden wil of waar ze mee zit. Als ze bij jou op schoot kruipt, als de wereld even te veel voor haar is. Ik hoor hoe je luistert. Als je denkt dat ik het niet hoor, hoor ik je. Ik hoorde ook hoe hij uitriep dat jij niet zijn vader of moeder bent, dat je niets over hem te zeggen hebt. Ik hoorde jou niet antwoorden, omdat je het ook even niet wist. Ik hoorde je zuchten. Ik hoorde hoe je hem vervolgens mee naar buiten nam voor een potje voetbal. Ik hoorde hem uitgelaten lachen toen je hem liet scoren door jouw benen. Ik hoorde je zeggen tegen vrienden hoe je je soms een BOA zonder bevoegdheid voelt. Ik hoorde het en glimlachte, vanwege je accurate omschrijving van het bonusouderschap.  

Lieve bonusouder. Weet dat ik je zie. Jullie allemaal zie. Al die bonusouders die nooit op de eerste plaats zullen komen, omdat het kroost die plek al inneemt. Die hun geliefden moeten delen, maar al te vaak een stap opzij moeten doen en amper mogen opvoeden in hun eigen huis. Die ontbijt op bed maken voor Moederdag of Vaderdag en zelf nooit eens ‘dankjewel’ horen, terwijl ze eigenlijk een standbeeld verdienen.