Lager die lat

Bij de derde slide van de diapresentatie word ik ineens aan mijn vest getrokken door Spiderman die zin heeft in een boterham met pindakaas. Ik schuif uit beeld, regel wat superheldenvoer, pak ook nog even een pakketje aan bij de voordeur en plof weer op m’n stoel. Van de veertien collega’s zijn er inmiddels nog maar twee over. Halve vergadering gemist. Helaas boterham met pindakaas.

Ik twijfel of ik er een mail aan moet wijden. Met excuses dat het lastig is om te werken terwijl Spiderman aan je keukenkastjes hangt. Of misschien moet ik er juist een boze mail van maken. Dat het waardeloos is om zinloze vergaderingen in te plannen nu iedereen het zo druk heeft. Waar zijn de begripvolle ‘doe rustig aan, blijf gezond’-berichten van de vorige lockdown gebleven?

In plaats daarvan doe ik zuchtend mijn laptop dicht en de koelkast open. Ik had iets heel verantwoords op het menu staan, met spinazie en linzen die ik nog in de voorraadkast had liggen. Mijn lief staat ondertussen met de jengelende hangjeugd te onderhandelen over of ze een filmpje mogen kijken of nog even naar buiten moeten.

Als ’s avonds de kinderen op bed liggen, mijn laptop weer op tafel staat om werk in te halen en ik de smerige linzenprut in de afvalbak sta te vegen, ben ik het beu. “We moeten de lat echt lager leggen,” zeg ik tegen hem. We kunnen niet alles doen op ons werk, thuisonderwijs geven, schermtijd tot een minimum beperken, ze lekker laten bewegen én daarna ook nog uitgebreid koken. Dat gaat gewoon niet.” Hij knikt.

Ik vind de juf heel lief met haar vouwblaadjesknutselsuggesties, maar ik ga het gewoon niet allemaal doen. Ik word gek als de kookwekker na twintig minuten Buurman & Buurman afgaat en ik nog maar een halve pagina heb volgetikt. De trap op en af rennen is vast goed voor je conditie, maar niet heel handig als je je collega’s op Teams niet meer kunt verstaan. En is dit het goede moment om nieuwe recepten uit te proberen?

Vorige lockdown begon ik enthousiast met het knutselen van dagritmekaarten en ochtendwandelingen, om na een paar weken gillend gek te worden. In plaats van straks weer op de rem te moeten trappen, kan ik er beter voor zorgen dat ik niet vol gas uit de startblokken schiet.

Ik zet de pan in de afwasmachine en was mijn handen. Morgen eten we patat.