Je kinderen op je bruiloft? Vijf redenen waarom je dat wel (of niet) wilt!

Ik ben getrouwd. Woop woop! If you like it then you shoulda put a ring on it!

Vorig jaar vroeg mijn lief mij ten huwelijk en anderhalve maand geleden trouwden we. Op de dag dat we 12,5 jaar samen waren. Romaaaaaaantisch!

Voor veel mensen is hun huwelijk de start van een nieuwe fase. Je bent een paar jaar samen en kijkt uit naar de toekomst. Misschien komt er een groter huis, een kind, een hond, een stationwagon en live-love-laugh-bordjes. Alles ligt nog open.

Dat is voor ons niet zo. We hebben er al een heel leven gezamenlijk opzitten. Met huizen, kinderen, hond en degelijke gezinsbakken. Alleen die Xenosletters ontbreken nog.

Maar nu ging voor het mij dan toch gebeuren! Een echte bruiloft! Ik wilde ook zo’n jurk, zo’n feest en ik wilde in het bijzijn van al mijn vrienden en familie zeggen dat ik zo ontzettend veel van mijn lief houd. Dat we dat met onze kinderen erbij gingen doen, vond ik alleen maar bijzonder. En dat was het. Om meerdere redenen…

1. Je dochter als stralend bruidsmeisje

M’n dochter en m’n nichtje waren onze bruidsmeisjes. Als je de kans hebt om een meisjesdroom waar te maken, moet je het doen, vind ik.
In de vakantie reed ik met de twee meiden naar een bedrijventerrein waar een prinsessenwalhalla vol jurken verstopt zat. Maar dat was confronterend! Voor mij was het passen van een bruidsjurk best een ding, wit kleedt nou niet bepaald af. Maar die kinderen hebben dus geen corrigerende slip, push-bh of verhullende stofplooitjes nodig. Ze hebben denk ik wel een jurk of zes geprobeerd en ze waren allemaal beeldschoon. Het maakte niet uit welke kleur ze aan hadden of welk model. Tot overmaat van ramp kregen ze daarna tiara’s op en dat stond ze dus óók al. Kom je gewoon mee weg als zes- of negenjarige. Echt irritant.

2. Romantisch de taart aansnijden

Sommige onderdelen zijn klassiekers. Het ja-woord, rijst strooien, de eerste dans. Ik had daar helemaal niet zo veel zin in, maar sommige dingen doe je dan ineens toch. Zoals elkaar een hapje taart geven. Iedereen stond ons heel verwachtingsvol aan te kijken, dus vooruit dan maar. Alleen er stond ook een klein, blond jongetje aan mijn rok te trekken en aan te wijzen wat hij allemaal wilde. Daar gaat je klassieke moment. Hij wilde natuurlijk ook niet een subtiel stukje, hij wilde alles. De volgende dag was er nog wat taart over en heeft hij een halve chocoladetaart zo met een vork uit de doos zitten eten. Schandalig. Dat kan toch niet?

3. Je kinderen die de ringen geven

Na het bruidspaar zijn de kinderen zo’n beetje de belangrijkste gasten van de dag. Dus ze krijgen een eretaak, zoals het geven van de ringen. Dat gingen ze bij ons ook doen. Ze hadden ieder hun eigen doosje, dat hadden ze van tevoren uitgebreid versierd. Leuk idee. Althans, dat dácht ik. Ik maakte de kapitale fout om daarvoor glitters aan te schaffen. Glitters zijn echt de schijt van de duivel. Ze zweven alle kanten op, plakken zich overal aan vast en ik vind ze nog dagelijks tussen m’n boterhammen. Diamonds are forever? Glitters, zullen ze bedoelen.

4. Go with the flow

Zelfs al hebben je ceremoniemeesters een ijzersterke discipline wat betreft de planning, kinderen trekken zich daar niets van aan. Pepijn wilde al na de ceremonie z’n buitenspeelkleren aan, Lieve was stikchagrijnig tijdens het fotomoment en beiden weigerden ze ’t om door iemand anders op bed gelegd te worden. Dus had Pepijn bijna de hele dag z’n Hema-shirt aan, staat Lieve op de foto met een hoofd als een oorwurm en moest de act met muziek, kledingstukken en ingewikkelde decors toch echt even wachten tot wij weer terug waren van het bedritueel. En die arme ceremoniemeesters maar achter ons aan rennen met wapperende draaiboeken en warrig haar. Wat een ellende.

5. Shine, shine, shine

Maar dan het toppunt. Mijn leven is de grote Sanne show. Het was dé reden dat ik nooit kinderen wilde, want dan zou mijn leven niet meer om mij draaien. Gelukkig weet ik het tot nu toe redelijk te combineren. Maar op m’n bruiloft? Kom op, dan draait alles om mij. En om mijn lief. Een beetje. Ik heb niet voor niks zo’n dure jurk aan, me in die corrigerende slip gehesen en mezelf nog van top tot teen laten waxen. Bloed, zweten en tranen zitten erin, ja? Maar mijn dochter zonder lippenstift of ingewikkelde sluier steelt al m’n shine. Of Pepijn, die een prachtig pak had met dezelfde strik als z’n vader. Het was zó schattig. Maar hallo, kijk naar mij!

Dus. Kinderen op je bruiloft? Ik zou er nog even over nadenken.

Hier nog een foto van mij alleen. Omdat het kan.

📷  @vudinhphotography.com