Baby, Lees

Ik wou dat ik principes had

Van de vele talenten die ik heb *kuch*, is kinderen maken die goed kunnen slapen er geen. Als ik letterlijk groen zou kunnen zien van jaloezie, had ik het hele palet al gehad van mos- tot zeegroen. Stinkend jaloers ben ik op ouders met stevige slapers. Wat overigens niet wil zeggen dat ik het hen niet gun, ik ben oprecht heel blij voor ze. Ik gun het mezelf alleen ook zo.

Niet alleen de nachtrust zelf is iets om jaloers op te zijn. Er zijn ook mensen die in hetzelfde schuitje zitten als ik (nachtouders unite!) en ook amper slapen, maar die wel duidelijke principes hebben omtrent de nacht. Dan heb ik het vooral over de samenslapers en de eigen-bed-slapers. De samenslapers kiezen er bewust voor om met de hele kinderschare in één groot bed te slapen terwijl de eigen-bed-slapers vinden dat het kind vanaf een bepaalde leeftijd in het eigen bed hoort te liggen.

Ik heb diep respect voor ouders die hun bed liefdevol delen met hun kroost. Ik vind het soms al onhandig dat mijn eigen lief naast me wil liggen. Niks lekkerder dan diagonaal gestrekt in bed slapen. Ook vind ik het ontzettend knap als het je lukt om rond twee uur ’s nachts gehurkt naast een ledikant urenlang over een ruggetje te wrijven.

Het lijkt me zo overzichtelijk: principes hebben. Dat ik een duidelijk standpunt heb en daar niet vanaf wijk. Dat ik ongevoelig ben voor de mening van anderen, omdat ik weet wat ik doe en waar ik voor sta.

Ik switch per dag (of nacht) van het ene naar het andere team. De ene dag vind ik het een goed idee om voor ons nieuwe huis een extra groot bed te kopen waar we allemaal in passen, de andere dag ben ik ervan overtuigd dat we Pepijn uit ons bed kunnen houden door vier keer per nacht naar hem toe te gaan. De pest is dat ik de zoveelste keer dat ik zijn kamer binnenloop hem toch maar weer meeneem naar ons bed. Uiteindelijk wil je gewoon niets anders meer dan een beetje slaap.

Dus probeer ik me er maar bij neer te leggen dat ik for the time being met twee mannen in bed slaap. Ach, het klinkt tenminste wel spannend.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

23 Reacties

  • Reageer Nicole 26 januari 2017 at 20:29

    Wij hebben een tussen oplossing. Als onze zoon wakker wordt, leggen we hem in z’n oude ledikant naast ons bed. Hij hoort en ziet ons dan wel, maar slaapt toch in z’n eigen bedje. Wel begint hij altijd in zijn eigen bed. Sterkte en voor straks slaap lekker

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 10:05

      O, dat is ook slim! Is onze kamer momenteel te klein voor, helaas.

  • Reageer Linda 26 januari 2017 at 20:40

    Mooi verhaal weer Sanne, enneh… Andere ouders doen ook maar wat hè….zeker ’s nachts;)

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 10:06

      Dank je! En je hebt gelijk.

  • Reageer Marinda 26 januari 2017 at 21:00

    Hoi Sanne en alle andere nachtouders, hier ook een nachtmoeder 🙂 mooi woord! Ik heb 2 zoons en allebei helaas hele slechte slapers. Bij mijn oudste (6) gaat het nu heel aardig. Maar de jongste houdt mij op het moment uren wakker. Ik heb ook alle methode inmiddels wel geprobeerd, uren ernaast zitten, laten huilen, boos worden, bij ons in bed, flesjes, lampjes, 5min regels, noem het maar op… Momenteel maak ik de meeste uren op een tuinstoelkussen naast zijn bedje. Tuurlijk hou ook ik mij vast aan het idee “het is een fase” en dat hij niet meer bij mij wil slapen als hij 18 is :-p maar midden in de nacht lijkt dat soms eindeloos ver weg haha Misschien maar gelukkig ook, het gaat allemaal al snel genoeg! Heel veel succes met jou kleine man. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die hier mee kampt!

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 10:08

      Je bent zeker niet de enige! En jij ook succes!

  • Reageer Rebek 26 januari 2017 at 21:27

    Zo ontzettend herkenbaar dit… Hier ook slechte doorslapers en extreem vroege vogels!!! Ach, iedereen kan je wat vertellen: wat je wel en vooral niet moet doen… Ik maak me er inmiddels niet meer druk om! Dat extra grote bed lijkt mij een TOP idee 😉

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 10:10

      Ik geloof dat er maar weinig dingen zijn die wij niet geprobeerd hebben. Gelukkig zijn er ook veel ouders die zich realiseren dat ze gewoon geluk hebben.

  • Reageer Marieke 26 januari 2017 at 22:55

    Sanne wat een prachtige eerlijke blog. Mijn principe past misschien ook wel bij jou (als je dan toch graag een principe wil); eigen slaap is heilig!
    Alles wat die nacht werkt om zo snel mogelijk zelf weer in slaap te komen is de beste oplossing mogelijk. In ons bed? Prima! Houdt ie me daar wakker met zijn neusknijp/haartrek fratsen? In zijn eigen bed! Overstuur? Kalmeren met een filmpje! Geen zorgen voor morgen of zo iets

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 10:12

      Dat klinkt ook als een prima principe: alles wat werkt om te slapen is goed. Klinkt best relaxed, eigenlijk.

  • Reageer Annette 27 januari 2017 at 08:17

    Mooi Sanne! Ik hink ook steeds op twee gedachten. Wat resulteert in beginnen in het eigen bed maar in de loop van de avond/nacht weer bij ons. Ik gun het andere oudere ook heel erg dat hun kindje doorslaapt en ben tegelijk ook stinkend jaloers. Op hun slaap en ook op de tijd die ze ’s avonds ook samen nog even door kunnen brengen.
    Ik wens je veel succes en sterkte, hoop voor je dat je snel weer lekker slaapt (en alle andere nachtouders ook!) en laten we vooral proberen vol te houden en te blijven ademen 😉

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 10:14

      Ja, jaloezie en afgunst worden nog al eens verward. En dank voor je bemoedigende woorden! Ooit komt er een dag waarop we lekker de avond voor onszelf hebben en daarna lekker gaan slapen. Jij ook veel succes!

  • Reageer Annemieke 27 januari 2017 at 13:27

    He Sanne,

    Ik kan maar een ding zeggen, het gaat een keer over! Tenzij ze ziek zijn of een nachtmerrie hebben (eerder maandelijks dan wekelijks) slaapt mijn jongste, 9 jaar, nu maar liefst uit tot 8 uur!! Of nou ja, ze weet dat ze om 8 uur naar ons mag komen in het weekend, dus meestal staat ze ook om klokslag 8 uur aan ons bed. De oudste, 12, slaapt wel tot half negen!!!! Heeft effe geduurd, maar echt, er komt een dag….

    • Reageer Sanne Windey 27 januari 2017 at 15:27

      Dank je, daar houd ik me aan vast. Ik had overigens ook nooit gedacht dat ik 8 uur nog eens ‘uitslapen’ zou noemen, haha.

  • Reageer Barbara 27 januari 2017 at 19:18

    Ha Sanne
    Zoooo herkenbaar! Ben ook zo jaloers op ouders met slapers…. collega’s met pasgeboren baby’s slapen beter dan ik met met 3-jarige peuter. Nachten lang uren aan 1 stuk wakker…. en dat al vanaf het begin. Als baby sliep ze zelfs overdag niet. Hoezo: “slapen als je baby slaapt”? Haha hier nooit van toepassing geweest.
    En ik doe het met alle liefde voor mn dochter hoor maar het is wel zwaar. Zeker als “oude moeder” (42). Maar stiekem is het heel fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Niet omdat ik jou je nachtrust niet gun, want die is je echy van harte gegund. Maar gewoon omdat de wetenschap dat deze “fase” bij meer moeders zo lang duurt, de nachtelijke sloop-uurtjes wat dragelijker maakt. Sterkte! Enneh…. samen met een vriendin ben ik tot de conclusie gekomen dat slecht slapende kindjes later heeeeeel rijk worden en dan een dikke cabrio voor hun moeders kopen ter compensatie 😉

  • Reageer Ingrid 27 januari 2017 at 21:38

    Hoi Sanne. Hier ook een moeder van 3 doorslapen-doen-we-niet-gelijk kids. Alle drie doen het op eigen manier. Bij mijn eerste lag ik op matras er naast. De tweede zette ik op de bank met een speeltje en ging zelf liggen met dekentje totdat hij ging mopperen (hij zat wel snel zelfstandig). En de derde is bijna 8 mnd en die prop ik vol met melk en ben ik nog aan het ontdekken. En helaas is hij gewoon wakker om half 6. Ik zie zo groen van jaloezie dat ik beschimmeld ben inmiddels. Maar ik weet uit ervaring, het komt vanzelf goed. Sterkte ??

  • Reageer Claudoa 17 maart 2017 at 19:45

    Zeer herkenbaar! Hier schipper ik ook tussen de 2 principes ?, maar zoals eerder al iemand zei kies ik meestal voor datgene dat resulteert in zo snel mogelijk zelf terug kunnen slapen.

  • Reageer Saskia 23 november 2017 at 20:33

    Oh zo herkenbaar. Ik zeg hetzelfde letterlijk ook heel vaak: ik maak heel schattige en slimme kinderen die motorisch belachelijk snel zijn. Maar goede slapers, nee, dat kan ik niet maken. Twee rotslapers dus.

    Wat voor ons werkt, is een apart matras/bed in de kamer van de kinderen. Ze blijven dus wel in hun kamer, maar mijn man of ik draaien er ons hand niet voor om om na de zoveelste keer naar daar lopen gewoon daar onder een dekbed te kruipen en van in dat warme bedje sjjjjjjjj te doen.

  • Reageer Esther 23 november 2017 at 20:37

    Hier nog een wisselend principiële moeder. Na een paar weken bij ons in bed en alsnog slecht slapen, nu toch weer in z’n eigen bed. En nou mis ik hem! Ik kijk wel uit naar dat moment dat je ‘s ochtends wakker wordt omdat de vogeltjes fluiten en je de hele nacht in een diepe coma hebt gelegen. Ik gun het jou ook!

  • Reageer Valerie 23 november 2017 at 21:04

    Hier nog zo’n nachtmoeder met een hoop herkenning uit je verhaal en de andere reacties. Volgens mij zijn bij mij zo ongeveer alle principes en goedbedoelde adviezen het raam uitgevlogen vanaf dat mijn manneke een half jaar oud was. Slapen was gewoon niet voor hem weggelegd ’s avonds en een groot deel vd nacht. En na een half jaar vond hij overdag slapen ook zonde van zijn tijd. Daar ontstond mijn nieuwe principe: ik heb slaap nodig. Als ik dat bereik met een extra mannetje in mijn bed….prima. Wat overigens nog geen garantie was voor slaap de haren daarna dus ook wij vanalles geprobeerd om uiteindelijk toch weer met kind in ons bed te belanden. Nu gaat hij sinds ongeveer 3 maanden naar school en dat heeft een positieve verandering teweeg gebracht. Nu zitten we op het principe door de weeks slaap je in je eigen bed maar als je wakker wordt kom je maar bij ons en in t weekend mag je sowieso in ons bed. Jeej feestje….hij slaapt beter dan ooit te voren.
    Oke nu zijn wij zo slim geweest vervolgens een pup te nemen en beginnen we van voren af aan met het slaapgebrek haha
    Maar kind slaapt iig beter dan ooit (lees 21.00 uur slaapt hij ipv 23.00 uur en gek genoeg 07.30 (als we geluk hebben) is hij wakker ipv 08.30) Eigenlijk is vooral de onrust rondom het naar bed gaan en slapen en t doorslapen verbeterd.
    Het beschaamenste vind ik nog dat ik hem nu mis als ik wakker word en hij heeft wel de hele nacht in zijn eigen bed geslapen haha.

    Succes met jouw manneke, komt ook vast voor jullie een moment van verbetering.
    En idem natuurlijk voor al die andere nachtouders

  • Reageer Annemiek 23 november 2017 at 22:21

    Na van alles geprobeerd te hebben met een baby die overdag slecht slaapt, heb ik nog maar één principe: mijn moedergevoel. Op basis daarvan bepaal ik of hij in zijn bedje slaapt, bij mij op schoot of niet.

  • Reageer Nancy 23 november 2017 at 23:34

    Wat hebben wij inderdaad een geluk. Onze beide kids (4 & 5) slapen altijd zeker zo’n 12 uur. Als ze om 19 uur naar bed gaan dan moet ik ze ‘s morgens om 7 uur echt gaan wakker maken maar als ze bijv eens later naar bed gaan en zeg ze liggen pas om 21 uur naar bed dan komen ze zo rond 9 uur ‘s morgens.
    Wij hebben ze tot een driekwart jaar geleden altijd heerlijk bij ons in bed gehad (3 boxsprings naast elkaar) daarna wilde ze ineens een eigen bed maar wel bij elkaar dus hebben we hun een stapelbed gehaald.
    Wij genieten dus van onze “ouderwetse uitslaap” weekenden?
    .

  • Reageer Daantje 24 november 2017 at 00:57

    En in het kader van het principe ‘eigen slaap is heilig!’ (Waar ik volkomen achter sta) werkt soms de radicale oplossing van het uit logeren sturen en zelf een avond, nacht en ochtend geen verplichtingen hebben… Die extra uurtjes kun je dan weer even op teren heb ik uit ervaring mee mogen maken…

  • Laat je reactie achter