Ik beloofde plechtig me als mezelf te blijven kleden

“Oooohh, dit zit lékker!” Met m’n handen aai ik over de elastische band die in de spijkerbroek genaaid zit. Mijn zusje helpt me om een nieuwe garderobe aan te schaffen waar ik geen Barbapapa in lijk met mijn vier maanden zwangere buik. Ze kijkt mij streng aan: “Als je het maar uit je hoofd laat om die na je zwangerschap nog te dragen!” Ik knik braaf.

Ik beloofde plechtig me als mezelf te blijven kleden. Maar m’n afgetrapte sneakers bleken handiger dan die leuke pumps als ik met twee kinderen een hond uit ging laten en die spijkerbroek met elastische band zat nog steeds erg lekker. Als ik een paar kilo afgevallen ben of tijd heb om te winkelen, neem ik mijn kledingkast wel onder handen. Kortom: nooit.

Tot ik het zat was en besloot om hulp in te roepen van een professional. Een stijlcoach. Iemand die mensen helpt met kledingadviezen. En met shoppen. En met orde brengen in je kledingkast. Ik dacht dat dit soort mensen alleen werden ingehuurd door Paris Hilton en Doutzen Kroes, maar nu blijkt dat er ook personal shoppers zijn voor gewone stervelingen als ik. Dat vertelde Yolande Avé mij. Zij is namelijk zo’n stijlcoach. Ze kwam precies op het juiste moment op mijn pad.

“Ik ben een hopeloos geval,” vertelde ik haar, “want ik heb as we speak een rokje aan van Prénatal terwijl mijn kind al één jaar is. En als ik dan eens iets ga kopen, moet ik een compleet setje kopen, want ik heb geen idee wat bij elkaar staat. En ik heb een hekel aan shoppen.” Ik vond het zelf nogal een triest verhaal. Maar Yolande riep heel blij: “Ik kan je helpen! Want het kan wel, hoor. Je praktisch kleden én er leuk uit blijven zien.” Dat klonk eigenlijk best heel verleidelijk.

Dus gunde ik mezelf deze luxe van de personal shopper. En opeens zit ik een intakeformulier in te vullen met vragen over wie ik ben, wat ik doe en hoe ik eruit zie. Ze vraagt me naar mijn postuur (uit de kluiten gewassen zandloper), haarkleur (donkerbruin met een vleugje stressgrijs) en welke kleuren ik mooi vind (stippen. dat is een kleur. welles). Maar dan de vraag: ‘Hoe wil je overkomen?’ Tja… Als een uitgewrongen vaatdoek met het charisma van een blik augurken en de sexappeal van een zak aardappelen? Dus ik schrijf: “Het mag wel wat sprankelender. Hip, zonder meteen hip-hip te zijn en vrolijk zonder een kindvrouwtje te worden. Snap je dan wat ik bedoel?”

Yolande vindt m’n intake helder, we prikken een date. Ik ben in feeststemming, eindelijk ga ik weer iets voor mezelf doen en leuke kleren kopen! Om dat te vieren doe ik m’n verwassen zwangerschapsbroek aan. Nu mag het nog.

Hoeveel kleren belanden er op de stapel? En ga ik slagen met shoppen? Volgende keer lees je het!

Jezelf ook deze luxe cadeau doen of voor Sinterklaas vragen? http://yolandeave.nl/