Goedkeuring

Marieke is moeder van dochter Keet (8) en zoon Faas (5). Haar leven nam vorig jaar een totaal andere wending toen zij en haar man Reinier ontdekten dat hun huwelijk niet stand kon houden. Inmiddels woont Marieke samen met Lara en vormen ze met haar ex Reinier een gezellige modern family.

“Maaaaam! De bel! Er is weer een pakketje!”
Mopperend kom ik achter mijn bureau op de zolderkamer vandaan, me hardop afvragend waarom mijn kinderen niet even de deur open kunnen doen. “We kijken Action Pack, het is heel spannend!” Ik ren alle trappen af naar beneden, terwijl ik probeer te bedenken wat ik nu weer besteld heb (en misschien vergeten ben). Januari is namelijk te grijs, de Zoom-sessies te lang, de dagen te kort, de winkels te dicht. En overdag is het te stil in huis, wanneer de kinderen naar school zijn en Lara aan het werk is. Zo kán het nog wel eens gebeuren dat ik aan het online shoppen sla…

Het pakketje is licht, het doosje duidelijk meermaals gebruikt. Dit komt zeker niet van een webwinkel. Nieuwsgierig maak ik het open. Ik zie een klein, handgemaakt roodborstje van oranjerood en roomwit vilt. Het kijkt me door het venstertje van de papieren verpakking met één zwart kraaloogje opgewekt aan.

“Dit pakketje lag al heel lang voor je klaar,” lees ik op het bijgevoegde kaartje. “Precies een jaar geleden zat jij volgens mij midden in een wervelstorm die je leven helemaal op z’n kop zette. Zo ontzettend dapper en mooi dat je je hart gevolgd hebt, hoe moeilijk het ook was om alle gevolgen daarvan te dragen en te ondergaan.”

De woorden die ik lees zijn zó raak, ze komen direct bij me binnen.

Ik slik. De woorden die ik lees zijn zó raak, ze komen direct bij me binnen. Ik denk eraan terug, die periode. Aan hoe ik vooral bezig was met overleven. Met mijn gezin, met mijn binnenwereld. Het nam zóveel in beslag, dat er geen ruimte was om bezig te zijn met de buitenwereld. Maar de tekst raakt een diep, weggestopt verlangen. Het verlangen naar goedkeuring. Goedkeuring van de buitenwereld.

Met een brok in mijn keel lees ik verder. “Ik las ooit een berichtje van je over het roodborstje, en toen ik deze zag floot ze jouw naam.” Soms komen dingen precies op het juiste moment. Zoals dit lieve pakketje, op een grijze dag in januari. Een roodborstje nog wel. Het vogeltje verscheen iedere keer weer, tijdens mijn eindeloze wandelingen midden in die wervelstorm. Bellend met Lara, die aan de andere kant van de lijn óók een roodborstje zag, op hetzelfde moment. Ik zocht destijds de symboliek op; het vogeltje bleek, met zijn borst in de vorm van een hart, het symbool te zijn van de liefde. “Het leert ons groeien, veranderen en vol wilskracht en passie te leven vanuit je hart,” las ik. Het roodborstje werd het symbool van onze liefde. Het werd keer op keer de bevestiging die we samen nodig hadden, die ík nodig had. En blijkbaar nog steeds heb. Want deze woorden van een oude bekende, omvatten de goedkeuring die ik mezelf nog steeds niet altijd kan geven.

“Schuif eens op,” zeg ik tegen mijn zoon terwijl ik naast hem onder het dekentje op de bank kruip. Ik lees de tekst nogmaals en glimlach. Hier kan geen enkele impulsieve online aankoop tegenop.