Geen benul

Dit blog schreef ik toen Teun 3 jaar oud was. En vakantie vieren iets anders bleek met hem, dan met zijn oudere zus…

I was a Really Good Mom Before I Had Kids is de titel van een Amerikaans boek waar ik deze vakantie vaak aan moest denken. Want wat een goede ideeën had ik voordat ik moeder werd. Ik vond het maar vreemd als ouders hun kroost tijdens de vakantie meesleepten naar archeologische ontdekkingen. Kinderen moeten toch lekker spelen en zwemmen, daar ga je toch niet mee zeulen? Ik had ook mijn bedenkingen bij ouders die hun kinderen uit gemak superlaat naar bed lieten gaan en keek de volgende dag vol medelijden naar die slaperige kinderhoofden. Maar ik zag ook ouders die me inspireerden. Op Lesbos kwamen we ouders tegen die hun kinderen schromelijk verwenden. Al weer een ijsje, dacht ik. Maar ze verklaarden dat het voor de kinderen net zo goed vakantie was en dat zij ook net zo veel wijn en lekkers namen als ze zelf wilden. Dat vond ik een mooi gegeven. Thuis doen we wel weer normaal, zeg maar.

Toen werd ik moeder van Keet. Keet kon je overal mee naartoe slepen. Die vond het prima om in de auto te zitten, op een boot of in een trein. Ze vermaakte zich, zolang ze maar bij ons was. En waarom zouden wij tijdens onze vakanties alleen maar bij een zwembad zitten als je ook leuke dorpjes kunt bezoeken of van plek naar plek kunt reizen? Ik stelde mijn mening bij en met de jaren ging Keet ook steeds later naar bed. Wel zo makkelijk, als je uit eten wilt of net lekker met de camping- buren aan de borrel zit. Het was me duidelijk: als je nog geen kinderen hebt, heb je geen benul, dus wees voorzichtig met oordelen.

Dit jaar startten we onze vakantie in Parijs. En zo makkelijk als het was om midden in de zomer met Keet naar Parijs te gaan, voor Teun van twee was het minder succesvol. Terwijl Keet al skateboardend vrolijk langs de Seine reed, hielden we Teun zoet met ijsjes, de belofte de Eiffeltoren te gaan zien en het vooruitzicht op nieuwe Cars-autootjes. Zo kwamen we de dag prima door. Maar na dag één, kwam dag twee. En toen begon Teun het aanzienlijk minder grappig te vinden en was het hard werken om het gezellig te houden. En natuurlijk waren er toen nergens Cars-autootjes te vinden.

Dag twee eindigde in de te kleine en te hete hotelkamer in een groot drama. Teun wierp zich in zijn luier huilend op de koude vloer en riep: ‘Ik weet niet waar ik ben! Ik wil hier weg!’ Mijn moederhart brak. Het hielp dat ik wist dat er twee weken in een ruim vakantiehuis met zwembad volgden, anders was ik vast linea recta terug naar huis gereden om het mannetje de rust, regelmaat en ruimte te bieden waar hij meer behoefte aan blijkt te hebben dan zijn grote zus. Tja, het ene kind is het andere niet. Ook als je al een kind hebt, weet je eigenlijk nog niets. Volgend jaar slaan we die stedentrip waarschijnlijk even over.

Die andere moeders doen ook maar wat

Deze column staat ook in het boek Die andere moeders doen ook maar wat: Hét columnboek van de Club van Relaxte Moeders.  Heb je zo’n vakantiedag waarop je het ene moment je kroost nog wilt doodknuffelen, maar ze vijf minuten later het liefst met tent en al enkele reis naar huis wilt sturen, pak dan dit boekje erbij en verstop jezelf achter het wc-gebouw. Lees en ontdek: die andere moeders doen ook maar wat. Echt!

En: het boekje kost maar €9,99. Je bestelt hem bijvoorbeeld hier.