F*ck F*ck F*ck

Philippine is moeder van een zoon van 9 jaar, én is medeauteur van het kinderboek Maar HOE dan?! Over lichaam, liefde en baby’s maken. Speciaal voor de club schrijft ze over haar eigen ervaringen op dit vlak.

De hele dag hoor ik fuck fuck fuck. Niet als uiting wanneer iets niet goed gaat, maar wanneer er vrolijk wordt gezongen in fonetisch Engels tijdens spelen met Lego. Want dat doet mijn kind het liefste, lekker zingen met fantasiewoorden. En nu dus met de introductie van het iets minder creatieve woord Fuck. Heel gezellig, NOT.

Natuurlijk roep ik regelmatig: ‘Dat woord gebruiken we niet in huis’ of ‘Ik wil dat woord niet meer horen vandaag.’ Helpt dat? Nope. Het lijkt erop dat het alleen nog maar luider wordt gezongen, en het vaker voorkomt in het repertoire. Ook tijdens het zingen in bad, onderwijl gamen of, jawel ik wist niet dat het kon, met een tandenborstel in je mond tijdens tandenpoetsen.

Ik ben er een beetje klaar mee merk ik, met dat fuck fuck fuck. ‘Weet je wel wat fuck betekent?’ vraag ik. De negenjarige: ‘Uhmmmm, neuj?’ Waarop ik antwoord: ‘Nou dat betekent neuken. Jij zingt dus de hele tijd tralalala neuken… tralalala neuken. Klinkt best gek, vind je niet?’ Er volgt een droog antwoord met iets in de trant van ‘oja’ en langzaamaan zie ik het beklijven in de grijze massa van het kinderbrein.

De volgende dag vraagt mijn kind; ‘Mama, jij vindt seks toch heel normaal?’

Ik: ‘Ja, klopt’. ‘Nou, dan kan ik dus ook gewoon fuck zeggen.’

Touché

PS. Na dit gesprek is de frequentie wel echt enorm omlaaggegaan.