Baby, Lees

Een lesje keuzes maken en flexibel zijn

Ik was ervan overtuigd dat ik het moeiteloos kon, maar ik heb het onderschat. Zwaar onderschat. Na mijn verlof zou ik nog steeds heel vaak met Benja knuffelen, hem eten en een schone luier geven als dat nodig was en daarnaast mijn eigen leven voortzetten zoals ik altijd al deed. Ik had er niet meer naast kunnen zitten.

Tijdens mijn zwangerschap sprak ik met mezelf af dat ik de eerste weken na de bevalling mijn eigen behoeften op een laag pitje zou zetten. Alle moetens en willens parkeerde ik tijdelijk buiten de deur, Benja was het enige wat telde. Ik had niet verwacht dat ik het zo fijn zou vinden. Niet werken, geen verplichtingen, alleen maar Joost, Benja en ik. Terwijl mijn wereld kromp, groeide ik. Want zo binnen de muren van mijn eigen huis voelde ik me een ervaren moeder. Ik wist wat welk huiltje betekende, raakte niet in paniek als hij van zijn rug tot aan zijn tenen onder de poep zat en kreeg hem rustig als hij overstuur was. Dus toen ik langzaamaan weer zin kreeg om ook wat voor mezelf te gaan doen, begon ik daar vol goede moed aan. Als het nu al zo soepel ging, dan kon het moederschap combineren met mijn eigen leven toch nooit heel ingewikkeld zijn?

Maar na één week van hot naar her rennen, zit ik al in de knoop. Want precies op deze dagen, dat ik denk alles onder controle te hebben, besluit Benja het helemaal anders te gaan doen. Hij slaapt wanneer hij voorheen wakker was en poept als ik klaarsta om de deur uit te gaan. Ik kom te laat, vergeet cadeaus voor verjaardagen te kopen, reageer niet op mails en appjes, raak geïrriteerd en zowel de was als de stofwolken in huis stapelen zich op. De rust die ik had gevonden ben ik kwijtgeraakt in een door mijzelf gecreëerde chaos.

Voordat Benja er was zei ik op alles ja. Omdat ik het leuk vond of omdat ik niemand teleur wilde stellen. Maar vooral omdat het kon. Ik liep mezelf daarin regelmatig voorbij maar nam dat niet zo serieus. Nu Benja bijna drie maanden oud is, besef ik dat die manier van leven voorbij is. Niet omdat ik dat zelf per se wil, want ik vind het soms best frustrerend dat niet meer alles kan. Maar omdat het moet, want een baby laat zich niet leiden door de agenda van zijn moeder. Zo dwingt hij mij keuzes te maken en wat flexibeler te zijn. En ik maar denken dat hij degene is die nog van alles moet leren.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

1 Reactie

  • Reageer Feiten 1 – Bianca 0 – Beeing around 15 juni 2017 at 00:07

    […] was me dit alles aan het bedenken toen ik langs de blog van Sanne van de club van relaxte moeders kwam. De babyzoon van Sanne scheelt een paar dagen met de babydochter en nu Sanne weer terug wil […]

  • Laat je reactie achter