Marieke is moeder van twee kinderen van 6 en 8. Haar leven nam een totaal andere wending toen ze de relatie met haar ex zag stranden en ze haar liefde Lara Billie tegenkwam. Inmiddels delen ze het co-ouderschap met haar ex, vastbesloten om er een gezellige modern family van te maken.
“Bij mij is het natuurlijk allemaal heel anders, maar ik twijfel al zo lang. Wanneer wist jij het echt zeker?” Het is de laatste zin van een bericht in mijn inbox. Ze is niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn met De Vraag. Soms zijn het wildvreemden, soms oude bekenden, soms dichterbij. Ik voel me vereerd, verwonder me over de openheid en het vertrouwen dat mensen tonen wanneer je zoals ik je leven en scheiding openlijk beschrijft. Soms gaat het over hun eigen situatie, soms is het meer uit interesse. Maar de wanneer-wist-jij-het-zeker-vraag is hoe dan ook de vraag die verreweg het meest wordt gesteld. Steeds in een nieuw jasje, net in een andere vorm, met verschillende motieven bovendien. Het is ook de vraag die valt in de categorie vragen of er leven na de dood is. Je weet het niet en je weet ook dat je het pas weet als je het zelf ervaart. Het is een vraag daarom die nimmer een bevredigend antwoord zal kennen. Hoogstens roept het een fantasie op, een voorstelling van hoe het zal zijn.
Ik schreef er al eens eerder over, deze vraag. Weet je het zeker? Het kostte me heel wat nachtelijke overpeinzingen om me te realiseren dat ik de ander niet gerust hoef te stellen in mijn besluit om weg te gaan. Dat ik juíst van mezelf mocht zeggen: nee, ik weet het niet zeker. Maar wat ik wél weet is dat ik me niet langer wil verstoppen achter de schijnveiligheid van dit bestaan. Dat ik mijn hart verkies boven mijn ratio. En nee, ik weet helemaal niets zeker op dit moment. Maar ik omarm die onzekerheid liever dan dat ik dat fluisterende stemmetje nog langer negeer.
Inmiddels heeft de vraag andere vormen aangenomen
Inmiddels heeft de vraag andere vormen aangenomen, of eigenlijk komt er in de meeste gevallen slechts één woordje bij. Digitaal in mijn inbox dus, zoals deze keer, of zachtjes pratend in een hoekje van de bar op het verjaardagsfeestje. Al dan niet gepaard met een uiteenzetting van de specifieke situatie. Er is sprake van een verliefdheid, een verwijdering, een impasse. Het kan van alles zijn. Er zijn kinderen, verplichtingen, financiële overwegingen. De vraag die tot slot verwachtingsvol aan de ervaringsdeskundige wordt gesteld is vervolgens: “Hoé weet je het zeker?”
Hoe weet je wanneer je relatie voorbij is? Hoe besluit je of er nog iets is om voor te vechten? Wanneer ben je ongelukkig genoeg om weg te gaan? Hoe ziet een gezonde relatie eruit? Hoeveel moet je geven en hoeveel mag je nemen? Wat is het beste voor de kinderen? Hoe weeg je alle mitsen en maren? Kan dit nog goedkomen?
“Natuurlijk kan ik die vraag niet beantwoorden. Voor niemand. Maar ik kan je wél vertellen dat je het antwoord alleen in jezelf kunt vinden.” Misschien niet het meest bevredigende antwoord, maar wel het enige juiste.
Want het antwoord komt vanzelf, wanneer je alle laagjes afpelt. Laagjes van overtuigingen, van redenen, beloftes, onzekerheden en wanhoop. Tot je bij de kern komt.
Geen reacties