Kleuter, Lees

Chaos, gestuiter en herrie

Er wordt met modderschoenen gesprongen op onze nieuwe bank, er worden pannenkoeken aan de hond gevoerd, mobieltjes in de bloemenvaas gegooid, de jarige staat al een uur in de hoek te huilen en ik heb me met een fles wijn verstopt in de trapkast.
Zo zag ik het eerste kinderfeestje van Lieve voor me. Op goede dagen zou ik mezelf als moeder omschrijven als liefdevol, enthousiast en altijd in voor een grapje. Op slechte dagen omschrijf ik mezelf als extreem chaotisch, ongeduldig en snel overprikkeld. Kortom: een ramp voor kinderfeestjes. Want zes kleuters is vragen om chaos, gestuiter en herrie.

Ik ben opgegroeid met het idee dat partijtjes verschrikkelijk zijn. Mijn moeder kreeg direct vlekken in haar nek van teksten als ‘neem je zwemspullen mee, we zeggen niet wat we gaan doen’.
Ik kan me dan ook geen enkel kinderfeestje van mijzelf herinneren. Geen idee of ik ze wel had. Misschien vond mijn moeder het wel makkelijk dat ik middenin de zomervakantie jarig was en liet ze het gewoon voorbijgaan, waar ik met mijn toen al chaotische hoofd geen erg in had. Lekker makkelijk. Dat gaat mij bij Lieve niet lukken. Een tijdje geleden was ze voor het eerst zelf uitgenodigd en ze weet heel goed dat er bij haar verjaardag ook een kinderfeestje hoort.

Even overweeg ik om een kanskaart in te zetten. Misschien ben ik gewoon zo’n moeder die zulke dingen niet aankan. Zo’n moeder die wél in staat is om ingewikkelde Elzavlechten te maken, alle verkleedkleding van de klas te repareren en met zo’n miniboodschappenkarretje allerlei bejaarde enkels te omzeilen in de supermarkt, maar die je niet moet vragen om een kinderfeestje te regelen. Ieder zo z’n kwaliteiten.

Maar dat kon ik toch niet over m’n hart verkrijgen. Natuurlijk krijgt ze d’r kinderfeestje. Dus deed ik wat ik nooit had gedacht te doen: ik ging full Pinterest. Uitnodigingen knutselen, schatkaarten maken, kiezelsteentjes goud spuiten, schatzakjes maken, letters strijken van speciaal strijkvilt op die schatzakjes en een complete speurtocht uitzetten. En de belangrijkste voorbereiding: een fles wijn in de koelkast. Dat laatste idee kwam van mezelf.

En dan blijken al die kleuters supergrappig, trekken ze netjes hun schoenen uit en worden ze door net zulke leuke ouders weer om de afgesproken tijd opgehaald. Ik heb er alleen maar energie van gekregen, wat was het leuk. Al ga ik die wijn wel gewoon opentrekken. Op alle kinderfeestjes, proost!

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

4 Reacties

  • Reageer Marloes 2 november 2017 at 20:55

    Haha! Ons eerste kinderfeestje zit er ook aan te komen. Ik moet zeggen dat ik ook een kudde beren zie, maar als ik dit lees komt het misschien toch goed ?

  • Reageer Diana 2 november 2017 at 21:30

    You go Sanne..!!!

  • Reageer Danielle 3 november 2017 at 07:36

    Super grappig om te lezen, ik voel met je mee haha. Mama’s leren ook elke dag weer?. Gelukkig heb ik nog 2 jaar te gaan voor ik die beren moet bestrijden.

  • Reageer Thessa 3 november 2017 at 10:08

    Net een achter de rug. Dat ik nog geslapen heb van te voren is me een raadsel. Ik heb alle mogelijke problemen oftewel beren de revue laten passeren. Afbellers, huis niet kunnen vinden, wat als het regent komen ze dan wel, hoe hou ik ze bezig, gaan ze de speurtocht wel leuk vinden, zijn ze niet te vroeg klaar..heb ik genoeg snacks.. Uiteindelijk viel het mee maar ben nog geen fan.

  • Laat je reactie achter