Saar is moeder van Felix. Een van de twee moeders. Sinds kort blogt ze bij ons over hoe ze dit moederschap ervaart. Dit keer een brief aan het bange meisje dat ze ooit was. Maar ook aan alle bange meisjes die er nu misschien rondlopen…
Lieve Saar,
Daar zat je dan, op de tuinstoel van je tante. Met die knoop in je maag en de last op je schouders. Wat goed dat je het haar hebt verteld. Wat dapper van je. Ik weet wat voor twijfels, onzekerheden en angsten je hebt. Dat de twijfels niet over je geaardheid gaan, maar over of je het moet vertellen, en hoe.
‘Ik val op vrouwen,’ met een kop koffie in je beide handen geklemd kwam het er dan voor het eerst uit. Wat was je dapper. En wat fijn dat je tante je gelijk knuffelde en je verzekerde dat het goed zou komen. Dat alles goed zou komen.
En weet je Saar? Ze heeft gelijk. Alles komt goed. Beter nog dan je nu kunt bedenken. Ik weet welke twijfels je hebt. Welke angsten. Het is ook eng om te vertellen. Maar je zult veel hele lieve en mooie reacties krijgen. Maar ook minder fijne. Je krijgt verschrikte reacties (Ieuw wij hebben nog samen gedoucht), goed bedoelde relativerende reacties (ach het is vast maar een fase), ongelovige reacties (heb je dan al ooit een vriendje gehad dat je dat weet?).
En weet je Saar, het zal eng blijven om te vertellen. Zelfs nu, jaren later, heb ik het gevoel steeds weer ‘uit de kast’ te moeten komen. Bij nieuwe vriendschappen, nieuwe buren, op een feestje, bij een sollicitatie… Elke keer de keuze. Praat ik over ‘mijn partner’ of over ‘mijn vrouw’? Elke keer de kans op afwijzing.
Ik weet dat je bang bent voor wat er nu gaat komen. Dat je graag ooit moeder wilt worden, zwanger, een kind, de hele mikmak. Ik weet dat je nu geen idee hebt hoe dat nu allemaal moet. Maar lieve Saar, neem van mij aan, je tante had gelijk. Het komt goed.
Je voelt je vaak alleen en anders. Ik wou dat ik je een dikke knuffel kon geven en je kon vertellen wat ik nu allemaal weet. Ik weet zeker dat je je minder eenzaam zult voelen als je weet wat ik weet. Vertrouw erop dat niet de enige bent. Je gaat een heel speciaal iemand ontmoeten. Die iemand zal je eerste vriendin worden. Die iemand is nu je vrouw. Ze is de moeder van onze zoon.
Het kan gewoon Saar. We hebben het allemaal samen uitgezocht. We gingen het internet op. Lazen alles wat los en vast zat over hoe we samen moeder zouden kunnen worden. Welke mogelijkheden er zijn. We praatten, luisterden en lazen.
En we hebben nu een zoon Saar! Hij is 4 jaar. Hij is de leukste, de liefste en meest bijzondere. Hij gaat je zoveel geven. Liefde, zelfvertrouwen en kracht. Lieve dappere Saar, die kracht zit al ergens in je. Het leven is niet altijd makkelijk. Maar hoe donker het soms nu ook lijkt, het komt goed. Meer dan goed. Jij hebt het in je. Wij hebben het in ons.
Liefs,
Saar
Geen reacties