Afscheid

Marieke is moeder van twee kinderen van 6 en 8. Haar leven nam een totaal andere wending toen ze de relatie met haar ex zag stranden en ze haar liefde Lara Billie tegenkwam. Inmiddels delen ze het co-ouderschap met haar ex, vastbesloten om er een gezellige modern family van te maken. 

“Mam, je moét mee naar de Baron. Gister ging ik met papa, dus nu ben jij, het is echt niet eng hoor!”
Mijn dochter rent voor me uit, richting de achtbanen, in een lege en verlaten Winter Efteling. Omdat we overnacht hebben in het bijbehorende Loonsche Land, mogen we vandaag extra vroeg het pretpark in. Het is de maandag na de kerstvakantie en de kinderen zijn nog vrij, studiedag. Ergo: geen rijen voor de attracties!

Toen we twee jaar geleden uit elkaar gingen deden we elkaar en de kinderen een plechtige belofte: ook al zijn we geen geliefden meer, we blijven altijd een gezin. “Gaan we dan ook nog samen naar de Efteling?” vroeg mijn dochter eens in de periode rondom de scheiding. En zo geschiedde.

Alles als vanouds.

Met z’n vieren stappen we vrolijk gestemd de auto in. Mijn ex rijdt, ik verzorg de muziek en de broodjes, de kinderen slaan elkaar de hersens in op de achterbank. Alles als vanouds. “Zo, mogen we weer gezinnetje spelen,” grap ik. Maar ongemakkelijk voelt het allang niet meer. Het nieuwe normaal past ons als een jas.

“Mogen we blijven zitten?” vraagt mijn dochter aan de medewerker van de Baron als we tot stilstand komen. Lachend steekt hij zijn duim in de lucht. Ik moet me mentaal nog even voorbereiden op nóg een rit, maar het onverschrokken en intens gelukkige gezichtje naast me maakt alles goed. Na zes (zes ja!) ritjes besluiten we dat het mooi geweest is en voegen we ons weer bij de mannelijke helft van ons gezelschap. Als de puf op is en we na twee heerlijke dagen weer op de weg naar huis zijn, vraagt mijn zoon of ik nog blijf eten, net als iedere week op deze dag. “Het is maandag toch, mam?”

Ik leg uit dat ik voortaan graag thuis wil eten op maandag.

“Ja, daar wilde ik het even met jullie over hebben…”
Ik leg uit dat ik voortaan graag thuis wil eten op maandag, nu mijn geliefde ieder weekend moet werken. Bovendien wordt het eetmoment met z’n vieren steeds korter, nu de kinderen allebei sporten op de vroege maandagavond.

“Misschien voegt het niet meer zoveel toe, en kunnen we iets anders verzinnen? Niet per se elke week, maar om de week ofzo?”
“Of eens per maand?” vult mijn ex dankbaar aan. Bespeur ik bij hem nou ook wat opluchting in zijn gezicht? “En dan gewoon spontaan? Ik word altijd een beetje kriegel van die verplichtingen,” voegt hij toe.

Twee jaar geleden besloten we uit elkaar te gaan én een gezin te blijven. En twee jaar na dato namen we afscheid van het vaste eetmoment. We hebben het niet meer nodig.