Traditiegetrouw sluiten we het jaar af met elke dag een terugblik op 2022 van steeds iemand anders uit ons bloggersteam. Vandaag blikt Marieke terug op het jaar waarin zij en haar nieuwe gezinssamenstelling gingen ‘landen’.
Waar 2021 als life changing de boeken in ging, was 2022 het jaar van het landen. Het tijdperk van ‘eerste keren’ werd verruild voor het nieuwe normaal. De tijd van wennen, landen, rouwen en bouwen ligt achter ons. Eerste verjaardagen, eerste kerst, eerste zomervakanties; been there, done that. De status quo is bereikt, zou je kunnen zeggen. Daarom als terugblik op 2022, het leven van een modern family in vijf quotes.
1. “Ik begreep van je zoon dat hij twee vaders en twee moeders heeft? En dat jij nu dus ook een eh… vriend hebt?”
De vader van mijn kinderen krijgt vaker vragen over onze modern family, maar deze was nog niet voorbijgekomen. Het mysterie werd terplekke, op het schoolplein, ontrafeld. Waarschijnlijk heeft onze jongste proberen uit te leggen dat zijn bonusouder non-binair is, of zoals hij altijd zegt: een beetje man én vrouw. Een bonusvader -én moeder tegelijk dus, en eigenlijk heb je dan twee vader én twee moeders. Logisch, toch?
2. “Liggen alle broodtrommels bij jou?”
Het maakt niet uit hoéveel reserve broodtrommels, fruitbakjes en drinkbekers we aanschaffen, er komt altijd een moment dat bij één van ons de lade leeg is. En de ander dus een winkel zou kunnen beginnen in plastic bakjes en bekers. Om over het mysterie van de verdwenen deksels nog maar te zwijgen. Zucht…
3. “Waarom denk je dat woensdag mijn lievelingsdag is?”
Onze dochter houdt van raadspelletjes. Ik gok: omdat het een korte dag is op school? Nee. Omdat je dan musicalles hebt? Ook niet. Ik geef het op, ze mag vertellen waarom de woensdag zo speciaal is. “Op woensdag ben ik bij papa én mama. Kijk, ik word wakker bij papa, dan ontbijten we en brengt hij ons naar school. En jij haalt ons weer op en dan ben ik bij jou. De beste dag van de week!” Slik.
4. “Dat kan natuurlijk ook.”
Het blijft altijd een beetje ongemakkelijk wanneer we met z’n vijven acte de présence geven in een situatie met onbekenden. Men ziet twee kinderen, een vader en een moeder, zoveel is duidelijk, maar die persoon erbij? Die wordt vaak voor een familielid, goede buur of oppas aangezien. Laatst nog, op een verjaardag. Ergens tussen de taart en de soep ontkwamen we er niet aan om een kleine toelichting op deze constructie te geven aan dat ene stel in het gezelschap dat ons niet kende. En dan, nadat de kwartjes zijn gevallen: “Ah, ja, dat kan natuurlijk ook.” Een klassieker, inmiddels.
5. “Ik vind het zo knap, hoe jullie het doen.”
Dit kunnen wij als modern family natuurlijk niet vaak genoeg horen . Want er bestaat geen handboek ‘zo richt je je gezinsleven opnieuw in met twee huizen en een non-binaire bonusouder.’ Al doende leert men, en het kan ook zeker een bumpy ride zijn. Van verwachtingen bijstellen, plaatjes loslaten, ruimte geven, opzij stappen, accepteren, slikken en weer doorgaan. Van gemis, van lege bedjes, van stille ochtenden. Van onverwachts verdriet, maar ook van spontane gezelligheid. Op die momenten overvalt mij een enorm gevoel van trots en dankbaarheid. Niemand zei dat het makkelijk zou zijn, maar we doen het. Dan is het heel fijn om soms te horen, van die ene schoolpleinouder of lieve buur: jullie doen het goed. Dus dankjewel, voor alle lieve woorden en support.
Geen reacties