Monster

‘De baby is wel heel rustig.’

‘De dokter zei zelf dat het echt wel kon.’

‘Wat nou als er wat met hem aan de hand is door die medicijnen, dan is dat mijn schuld.’

‘Wanneer bewoog hij nou voor het laatst?’

Ik staar naar het plafond. Er tettert een monster in mijn oor. Slapen zit er voorlopig niet in. ’s Nachts slapen werd sowieso steeds lastiger. Wat idioot is, ik zou graag nog een slaapvoorraad opbouwen nu het nog even kan. Een peesontsteking in mijn schouder hielp ook niet. Ik lag de hele nacht wakker van de pijn. In paniek belde ik de huisartsenpost. Waar ik te horen kreeg dat alleen paracetamol mocht

De dag erna liet ik mijn schouder controleren, deed een mitella om en kreeg ik toch andere pijnstillers om te kunnen slapen. Ik checkte ze nog even bij de verloskundige en ook die was akkoord, mits een lage dosis en alleen noodzakelijk voor de nacht. Overdag bleef het gewoon bij paracetamol.

Voor het eerst in weken slaap ik. Non stop zeven uur. Dan sta ik op, lees een uur en duik mijn bed weer in: weer drie uur slaap erbij. Ik haal alle verloren slaap in en daar word ik een ander mens van. Ik kan de pijn verdragen en bovendien neemt het vocht af door dat geslaap en doet de pees vanzelf minder pijn. Een feestje. De volgende nacht is ongeveer gelijk. Af en toe open ik een oog maar die valt meteen weer dicht als ik zie hoe laat het is.

Maar dan duikt nu ineens het grote monster op. De paniek neemt toe. De baby beweegt niet. Wanneer bewoog hij nou voor het laatst? 45 eindeloze minuten wrijf ik met mijn ene beschikbare hand over mijn buik. Hup kleintje. Doe iets. Met tranen over mijn wangen moet ik mezelf dwingen om zo rustig mogelijk te blijven. Een paradox. Gebaat bij mijn rust, maar de zorgen zorgen voor onrust.

En dan ineens een klein schopje. Tien minuten erna weer eentje. En langzaam begint hij te bewegen. Goddank. Die medicijnen flikker ik de prullenbak in. Maar dat schuldgevoel en die angst: dat monster sleur ik dus vanaf nu gewoon met me mee. Die slapeloze nachten blijven, tot hij volwassen is en daar nog aan voorbij.