Lees, Zwanger

Kinderwagens in 50 tinten grijs

‘Oké San, kies maar: wordt het een zilver, antraciet of zwart onderstel? ‘Antraciet,’  komt er overtuigender uit dan ik me voel. ‘Maar heb je wel gezien dat daar in het daglicht een soort blauwe gloed overheen zit?’ ‘Nee …’ ‘Doe dan maar zwart. Zwart is toch altijd gewoon zwart?’ ‘Wacht, ik bekijk het even bij het raam. Voor de zekerheid.’

Joost en ik zijn uit geheel vrije wil in het paradijs voor shopaholics beland. Een babywinkel met op maar liefst 10.000 vierkante meter zorgvuldig geselecteerde noodzakelijke maar vooral overbodige benodigdheden voor Gerritje. Op de website kondigen ze een bezoek aan deze overdekte, goed georganiseerde chaos aan als een gezellig dagje uit voor (aanstaande) ouders. Als je net als ik een hekel hebt aan winkelen maar ook niet wilt dat je baby straks iets tekort komt, is het vooral een kwestie van overleven.

En dat komt omdat er zoveel keus is. Een afdeling van vijftien bij vijftien meter met alleen maar verschillende soorten, kleuren en maten luieremmers, je zou het van schrik spontaan zelf in je broek doen. Om dat soort ongemakken te voorkomen, had ik online al wat voorwerk gedaan. De commode en het bedje moesten gewoon wit en mat zijn, zonder poespas (het was even zoeken, maar het bestaat). Qua box koos ik voor de variant die we gratis bij het kamertje kregen, dat scheelde weer een mogelijke zenuwinzinking. Er was ook al besloten welke kinderwagen de voorkeur had, dus toen we zaterdagochtend vroeg met gesmeerde boterhammen en al (je weet nooit hoe het loopt) de auto instapten, had ik goede hoop dat we zo klaar zouden zijn. Het moge duidelijk zijn dat ik toen nog geen stap in de wondere wereld die babyshoppen heet, had gezet.

Want de box die we kregen, was er in het wit, lichtgrijs, antraciet en zwart. Met én zonder lade. De kinderwagen die ik zorgvuldig had uitgekozen bestond in zo’n vijftig tinten grijs. Dus mocht je net als ik denken dat je er wel bent met ‘doe maar de grijze’, think twice. Bedoel je lichtgrijs met donkere labels, antraciet met een bruine afwerking, een exemplaar inclusief groene gloed, glimmend gecombineerd met matte stof of toch leer? ‘Uuhh…’

Na lang wikken, wegen en een halve avond4daagse in de benen, was mijn enige conclusie dat een teveel aan keuzes me onverschillig maakt, omdat ik niet kan kiezen. Al werd het een roze kinderwagen, als iemand anders maar besloot. En ergens iets ‘gratis’ bijkrijgen is in mijn ogen alleen voordelig als je vervolgens niet ook daarin te veel mogelijkheden hebt. Want hoe moet ik weten of Gerritje straks het lekkerst zit in een maxi cosi met blauw bloemendesign, grijze stippen of rode strepen?

Uiteindelijk staan we totaal gesloopt, intens gelukkig met de meegenomen lunch en trots dat het allemaal is gelukt bij de kassa, klaar om de aankopen definitief te maken. Wanneer we aangeven dat we bij de kinderwagen van lichtgrijze stof met bruine labels en zwart onderstel graag het donkere handvat willen, maakt de verkoper de grootste fout die hij na dit ‘dagje uit’ kon maken: ‘Sorry mevrouw, maar dat is helaas onmogelijk. De door u gekozen variant is alleen verkrijgbaar in combinatie met een lichtbruin exemplaar …’

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter