Lees

Houdt het ooit op

‘Ik ken Jesse eigenlijk niet anders dan verkouden of ziek,’ zei ik vorige week tegen mijn man na een spoedbezoekje aan het ziekenhuis in verband met acute hoge koorts. De reflux heeft hij vorig jaar ingeruild voor chronisch terugkerende oorontsteking en looporen. In een half jaar tijd zijn we ontelbare bezoekjes aan de artsen, een operatie en vier antibioticakuren verder. Afgelopen week was hij weer ziek. Echt ziek.

Diezelfde avond hoor ik hem ijlen over de babyfoon. Inmiddels weet ik wel het verschil tussen gewoon brabbelen en stront aan de knikker. Zodra ik boven ben en mijn hand onder zijn pyjama schuif weet ik genoeg. Serieus koorts. De thermometer geeft even later 40.2 aan. De arts had ’s middags aangegeven dat de koorts tussen de zetpillen door nog wel even hoog kon blijven. Dat gebeurde, drie dagen en nachten lang. Daarna deed de antibiotica zijn werk en kon Jesse bijkomen. Want uitgeput was hij, het kleine mannetje.

Houdt het dan ooit op? Vast wel, maar de doktoren weten niet wanneer. Ze kunnen geen oorzaak vinden en zeggen regelmatig: ‘misschien is het wel gewoon een gevoelig oren kindje.’ Ondertussen heb ik regelmatig nachtmerries. Omdat het maar niet stopt. Omdat ik gewoon niet weet wat er aan de hand is. Omdat ik niet weet hoe het écht met hem gaat. Dan zie ik hem in zo’n droom niet meer reageren of zie ik hem gereanimeerd worden en altijd is de oorzaak nalatigheid van mij. Terwijl ik er juist bovenop zit en alles voor hem wil doen. Ik wil precies weten hoe het zit, maar voel me bij de artsen met m’n rug tegen de muur staan. Want ja, misschien is het wel gewoon een gevoelig orenkindje.

Nooit is het in mijn hoofd opgekomen om thuisblijfmoeder te worden. Maar nu ik Jesse zo vaak beroerd of ziek zie, wil ik hem zelf in de gaten kunnen houden. Want vanuit het niets kan het ineens omslaan. Dan wil ik erbij zijn en degene zijn die hem draagt als hij wil hangen. Het leven wordt ineens even heel anders belicht. Want als hij zo vaak ziek blijft, wil ik thuis zijn voor hem en rust hebben voor hem. Wat betekent stoppen met werken of iets gaan doen waardoor ik meer flexibel ben. Dat betekent zuinig leven en niet op vakantie gaan. Maar de exponentieel toenemende moederliefde zorgt ervoor dat ik dat allemaal opeens niet meer zo belangrijk vind. En dat had ik van tevoren nooit gedacht.

Maar voorlopig lopen wij nog even heen en weer van de kinderarts naar de KNO-arts en de allergoloog. Ondertussen droom ik van een vrij leven zonder externe verplichtingen, met meer rust en regelmaat voor de jongens en fantaseer ik over wat voor dingen ik zou kunnen gaan ondernemen om toch geld te verdienen als het écht zover komt. En wonderlijk genoeg zorgt dat ondanks dat het een spannende tijd is, ook voor een creatieve energieke flow. Wie weet is het toch zo gek nog niet, stoppen met werken. Wie weet blijkt deze rottige tijd uiteindelijk ook ergens goed voor.

 

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

12 Reacties

  • Reageer MARTINE 2 april 2017 at 07:09

    Hoi Danielle!

    Wat sneu voor jullie kleine man… dat doet zeer in je moederhart als ze zo ziek zijn…
    Het is een beslissing die ecbt alleen jij kunt maken… maar ik heb ervoor gekozen om wel een thuisblijfmoeder te zijn… de beslissing nemen heeft ook heel wat denk-uren en onrustige nachten gekost, maar owwww wat heb ik al vaak gedacht: het is de beste beslissing van mijn leven geweest!!! Natuurlijk vraagt het heel wat van je creativiteit om een en ander rond te krijgen en kan het ook wel eens heftig zijn, maar voor mij was het de beste beslissing ooit!!

    Veel succes/sterkte!!

    Liefs een mede-moeder

    • Reageer Weegschaal 2 april 2017 at 07:52

      Mijn zoontje hebben ze ook jaren laten aanmodderen met keel, neus en oorklachten, 5 operaties. Echt radeloos werd ik van die oorontstekingen en looporen. Hij wist niet beter dan continu pijn, was zo goed als doof, teruggetrokken en gaf zelf ook niets meer aan.

      Uiteindelijk zijn wij op mijn aandringen via de KNO arts die het ook niet meer wist. Naar een kinderarts en immunoloog doorgestuurd. Na jaren eindelijk een antwoord! Hij bleek een afwijking in zijn immuun systeem te hebben. Op de gewone bloedtest kwam dat niet naar voren maar toen ze “dieper” gingen kijken was het duidelijk dat hij op 2 fronten te weinig antistoffen aanmaakte. Dat was dus de reden dat zijn lichaam niet in staat was simpele virusjes op te ruimen.

      Mijn mannetje toen inmiddels al 6 jaar was echt op. Doodmoe, mager en bleek. Hij heeft toen een onderhoudskuur antibiotica gekregen die heeft hij 8 maanden nodig gehad. In de zomerperiode gestopt en het ging goed!!! In die maanden kreeg ik mijn zoontje langzaamaan weer terug. Tot het actieve vrolijke kereltje die ik kende.

      de prognose is goed hij heeft in de winter de kuur nog 1 keer nodig en kan zomers zonder. Deze winter proberen we het zonder. Zijn lichaam moet dit helaas wel zelf oplossen. Meestal zien ze dat voor het 11 jaar het immuun systeem sterk genoeg is.

      Mijn tip! Laat je niet afschepen en eis een doorverwijzing, ook ik voelde dat er iets niet goed zat.

  • Reageer Maartje 2 april 2017 at 07:34

    Ow, zo herkenbaar. Mijn mannetje van 2, 5 is ook altijd ziek of onderweg. Elke week koorts, verkouden ontstoken oren eigen. Zo sneu! Gelukkig zijn we vrij flexibel met werk en is er altijd een ouder thuis. Moet ook wel want hij kant bijna niet naar de peuterspeelzaal… En idd veel op en neer naar de huisarts en kno… Heel veel succes en beterschap x

  • Reageer Marijke 2 april 2017 at 07:46

    Het zou mijn blog kunnen zijn… Jongste met allergieën en weer een zware pseudokroep aanval achter de rug (derde op rij, vannacht met bezoek aan de HAP). Ook ik denk er enorm vaak aan om te stoppen met werken. Helaas, dat gaat echt niet. Man net eigen bedrijf en dat loopt echt niet lekker, helaas, voor hem geen werkgever (gestart vanuit ww). Dus ik moet echt blijven werken.

  • Reageer Babette 2 april 2017 at 08:05

    Je weet maar nooit maar ben je al eens bij een orthomoleculair arts geweest? Dat heeft bij ons kind een boel opgelost. Sterkte met de beslissing!

  • Reageer Roxanne 2 april 2017 at 08:49

    Hm ik zou eens kijken of bioresonantie bij een homeopaat wat kan doen!
    Heeft mijn zoontje erg goed geholpen…
    Dus zoek het eens in een andere hoek dan artsen en ziekenhuizen!
    Er is zoveel meer dan alleen maar medicijnen….

  • Reageer Karin 2 april 2017 at 08:49

    Oh bah, wat naar en herkenbaar.
    Ons zoontje, 14 maand., heeft vorig weekend voor de tweede keer een nacht in het ziekenhuis doorgebracht met koorts, benauwdheid en middenoorontsteking. “Gevoelig op de luchtwegen”, is nu de diagnose. Maar we zitten er als twee haviken bovenop!
    Altijd dikke groene snottebellen en hoesterig, we kennen hem bijna niet anders. En nu al 5 dagen diarree door de antibiotica.
    Hij pakt ieder virusje mee en mijn twijfel om hem niet meer 2 dagen pw naar het kdv te brengen begint te groeien. Maar ook hier een startende ondernemer, ik werkeloos en hard solliciteren, ik moet wel werken. Lastig, lastig. Ik hoop maar dat het beter wordt wanneer hij wat ouder is…

  • Reageer Michelle Fatima 2 april 2017 at 08:55

    Heb je al eens gehoord van ontstoren van vaccinaties. Het zou een bijwerking van vaccinaties kunnen zijn. Misschien niet natuurlijk maar je weet maar nooit.

  • Reageer Kirsten 2 april 2017 at 09:18

    Onze jongen heeft tussen 6 maanden en 2,5 jaar continu oorontstekingen en looporen gehad. Antibiotica kuren, amandelen knippen, buisjes, maar het bleef terugkomen. Ik was er klaar mee en ben toen naar de homeopaat geweest. Een aantal weken een lepeltje van het water waar een korreltje in zat en hij heeft nooit meer last gehad van zijn oren. Hij is nu 10. Mijn man zegt dat hij erover heen gegroeid is.. Maar dat zou wel heel erg toevallig zijn! Je kunt het proberen onder het motto, baat het niet dan schaat het niet! Succes

  • Reageer Natas 2 april 2017 at 10:32

    Kijk eens goed naar z’n voeding, krijgt ‘ie gewone melk? Dan zou ik daar acuut mee stoppen!
    Kan zoveel schelen!
    Sterkte ermee, kan me voorstellen dat je moedeloos er van wordt.

  • Reageer Hermine 2 april 2017 at 12:48

    Hoi Danielle, wat vreselijk voor jullie 🙁 Wist je dat chronische aandoeningen vaak voortkomen uit vaccinatieschade? Heb je verandering gezien in de gezondheid van je zoontje na een vaccinatie? Artsen en het cb zullen zeggen dat het er niets mee te malen heeft, maar heel veel ouders hebben dit meegemaakt. Kijk eens op de besloten pagina van vaccinvrij. Daar komen zulke ervaringen vaak voorbij. Wellicht herken je jullie hierin. Er wordt vaak gezegd dat men hier maar mee moeten leren leven, (evie log kindje) maar waarom zouden we? Je zoontje heeft dit niet zomaar. Het komt ergens vandaan. Veel sterkte gewenst!

  • Reageer Mirjam 8 april 2017 at 10:01

    Herkenbaar! Onze dochter is de eerste twee jaar ook ontzettend veel ziek geweest met veel ziekenhuis toestanden. Ze was super vatbaar. Maar twee maanden na haar tweede verjaardag zagen we haar letterlijk sterker worden en werd ze veel minder ziek. Mij heeft het in die periode erg geholpen om terug te gaan van 3 naar 2 dagen werken. En alle verplichtingen buiten werk en thuis af te zeggen. Dit gaf mij en haar veel meer rust. En toch ook de mogelijkheid om af en toe even los te komen van thuis.

  • Laat je reactie achter