Lees, Peuter

Geen speen (of toch maar weer wel)

Bestaat er een praatgroep voor moeders die voor de makkelijke weg kiezen? Voor moeders die steeds iets voor zich uit schuiven?
Hallo, ik ben Sanne en ik geef mijn kind nog steeds een speen.
*in koor* Hallo Sanne!

Ja, ze is al drie. Ja, het is slecht voor haar tanden. Ja, het is hoog tijd dat ze haar speen vaarwel zegt. Toen eerst de mevrouw van het consultatiebureau, maar later ook de tandarts ons vermanend toesprak, kon ik niets anders dan knikken. Ondanks dat het al gelukt is om het speengebruik alleen in bed toe te staan, vind ik het niet goed dat ze er zo verslaafd aan is. Maar ik durf niet door te zetten.

Ik vind dat ik het best goed doe, dat hele moederschap. Ik let op wat ze eten, ze gaan veel naar buiten, ik ben consequent (althans, meestal) en ik heb ze nog steeds niet aan het circus verkocht, maar het cold turkey afpakken van die speen, dat wil me maar niet lukken.

Mijn grootste excuus: ik wil niet ’s nachts uit mijn bed. Sinds ik moeder ben, slaap ik slecht. Lieve wordt nog regelmatig een keer wakker ’s nachts en Pepijn is ook nog gehecht aan zijn midnightsnack. Aan boze dromen en hongerige baby’s kan ik niet zo veel doen, maar ik ga mezelf wel wat op de hals halen als ik die felbegeerde speen uit het bed verban.

Ik heb wel al wat halfslachtige pogingen gedaan. Dan had ik het erover met Lieve en spraken we een moment af, maar zodra bedtijd in zicht kwam deed ik alsof mijn neus bloedde en liet haar haar speen pakken.
Weet je wat? Straks ben je drie en dan hoef je niet meer met een speen naar bed.
Ach, zo’n verjaardag is ook wat onrustig, laat maar.
Weet je wat? Straks komt Sinterklaas en als je je speen in je schoen doet, krijg je er vast een mooi cadeautje voor terug.
Ach, die feestdagen zijn al zo spannend, laat maar.
Weet je wat? Straks komt de spenenfee, dan kun je je speen meegeven.
Ach, we hebben al zo slecht geslapen, laat maar.
Weet je wat? We sturen je speen op naar een ander baby’tje, spenen zijn voor baby’s.
Ach, zo oud is ze nou ook weer niet, laat maar.

Ik heb mezelf al regelmatig vermanend toegesproken: kom op, ze gaat er echt niet ineens zelf mee stoppen. Hup, wees eens doortastend! Maar in gedachten zie ik mezelf al om 3 uur ’s nachts de koffieprut en etensresten van een speen afspoelen omdat mijn kind al de hele nacht huilt en ik het niet meer aankan. Voor je het weet sta je toch verwoed in de vuilnisbak te graaien. Alsof koffieprut zo goed is voor je tanden.

Er komt heus wel een moment waarop het goedkomt. Ooit.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

56 Reacties

  • Reageer esther 25 februari 2016 at 20:25

    Na 2 nachten is dat vaak over. Mijn zoontje was 1 jaar en 8 maanden toen heb ik bite x op zijn duim gesmeerd. Na 2 dagen was hij er vanaf. Het was puur gewenning want nodig hebben ze het niet. En als ze 18 zijn zullen ze vast wel doorslapen 😉

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:41

      Ze slapen ook nog bij elkaar op de kamer. Alhoewel twee dagen wel haalbaar lijkt.

    • Reageer Sandra 25 februari 2016 at 21:54

      Wij hebben na twee weken (!) slecht slapen, moeilijk inslapen en onrustige nachten, toegegeven… Het was blijkbaar niet het goede moment voor onze dochter van rond de vier jaar om zonder speen te kunnen.
      Later is het nog goed gekomen! Succes!

  • Reageer Miranda 25 februari 2016 at 20:30

    Het boekje “Anna gooit haar speentjes weg” van Kathleen Amant heeft ervoor gezorgd dat mijn dochter van toen 2,5 zelf haar speentjes in de prullenbak gooide! Één avond gehuild en toen was ’t klaar! Echt een aanrader.

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:41

      Ik heb al eens gezocht naar boekjes, ik ga deze eens opzoeken.

  • Reageer Marjolein 25 februari 2016 at 20:33

    Onze dochter leverde haar speen zelf in bij 3 jaar 4 maanden. Haar baby zusje hoefde de spenen niet meer, dus madam ook niet. Toen ze een beetje spijt kreeg een kalender van een week gemaakt voor stickers en ze heeft het er nooit meer over gehad. Het kan dus ook meevallen. Soms zie je zelf grotere beren op de weg dan je kind 😉

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:42

      Pepijn wil geen speen. “Ik heb wel een speen, hè?” zei ze toen trots. Wie weet valt het mee. Ik zal jullie op de hoogte houden, haha.

  • Reageer Sanne 25 februari 2016 at 20:34

    Jeetje dit is zo herkenbaar! Wij hadden het meerdere malen geprobeerd voor de 4e verjaardag van onze dochter, maar ook bij ons hielp Sinterklaas en de spenenfee niet mee 😉
    Maar we vonden het zo fijn dat ze zo heerlijk sliep met een tut haha..
    Wij zijn op een gegeven moment echt het ‘gesprek’ (en tussen haakjes want ze was destijds 3,5) aangegaan en haar verteld dat ze toch echt te oud werd voor een speentje. Op de dag dat ze 4 werd, besloot ze zelf haar speen weg te doen, want ze was tenslotte een grote meid nu. Geen nacht last van gehad! Nee wij hebben gewacht tot ze er zelf klaar voor was, tenslotte hebben we die speen ooit zelf gegeven 🙂

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:43

      Ja, wij zitten nog in de voorbereidingsfase, haha.

  • Reageer Monique 25 februari 2016 at 20:35

    Argh zo herkenbaar, Loïs is in december 2 geworden en krijgt hem ook alleen als ze naar bed gaat, maar ik wil er eigenlijk wel vanaf.
    Ze snapt precies wat ik bedoel als ik vraag of we hem niet beter weg kunnen gooien, heel soms zegt ze dan ja is goed..maar daar meent ze niks van natuurlijk, toegegeven dat mijn man het ook erg tegenhoud hoor.
    Zijn argument is, acht als zij het nou lekker vind….zucht, als ze naar de middelbare school gaat is ze er vast wel vanaf hahahah

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:48

      Ja, zo gaat het hier ook.

  • Reageer Linda 25 februari 2016 at 20:38

    Nog nooit een leerling met speen in de klas gehad, jij wel?

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:49

      Haha, ik zie het wel meteen voor me.

  • Reageer Anita 25 februari 2016 at 20:45

    Wij zijn er zelf nooit aan begonnen maar een vriendin van mij liet haar kinderen hun speen “opeten”. Als ze sliepen knipte ze er elke keer een stukje af. Dan zei ze in de ochtend dat ze er in de nacht een stukje van opgegeten hadden. En dat tut natuurlijk niet lekker. Na een week waren ze er allebei vanaf.

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:51

      Ja, ik lees net nog iemand die dat zegt. Nooit gehoord! Zou dat geen kwaad kunnen?

      • Reageer Anita 25 februari 2016 at 20:57

        Ze leven allebei nog 😉

  • Reageer Esther 25 februari 2016 at 20:46

    Ik snap het helemaal! Ik voelde me daarbij ook ontzettend schuldig, want ik had haar ooit uit eigenbelang dat speentje gegeven.

    Omdat ik het zag als een soort van “rouwproces” hebben we het stap voor stap gedaan. We hebben een kalender gemaakt, iedere keer als ze zonder haar speen had geslapen, mocht ze een sticker plakken, was de kaart vol zou ze een cadeautje mogen uitkiezen, maar als ie vol was, zou de speen ook naar de spenenfee gaan.
    Elke avond mocht ze zelf kiezen of ze met of zonder speen zou slapen en elke ochtend was ze apentrots dat ze zonder speen had geslapen!
    De dag dat de kaart vol was, was haast moeilijker voor mij dan voor haar. We versierde een houten doosje en na heel wat kusjes op de speen, hebben we de speen in het doosje aan de Spenenfee gegeven.
    De volgende dag was de speen verdwenen en stond daar de zaklamp die ze van plan was te kopen. Ze heeft het daarna nooit meer over haar speen gehad, dat was afgesloten. Terwijl haar zusje wel een speen heeft.

    (De speen in het spenendoosje hebben we natuurlijk voor later bewaard!)

    Succes jullie kunnen het! En neem de tijd!

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:53

      Klinkt goed! En we nemen zeker de tijd! 😀

  • Reageer Dity Meijer 25 februari 2016 at 20:51

    Bij ons kwam de beruchte spenenfee langs. Maar ehhh: op echt zware momenten zat daar zomaar ineens een speentje in de toilettas! Hoe kon dat nou? Nou heel gewoon, die spenenfee weet echt wel dat kindjes dan wel groot zijn, maar dat ze heel af en toe, als ze het moeilijk hebben, die speen wel kunnen gebruiken. Dat is bij ieder kind van ons (dat zijn er 2) een keer of 3 gebeurd. Daarna niet meer. Oftewel: bouw een escape in voor jezelf 😉 . Kan en mag gewoon.

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:53

      O, wat een slimme spenenfee!

  • Reageer hanneke 25 februari 2016 at 20:51

    Tussenstap: met speen laten inslapen, na een uurtje weghalen. Dan slaapt ze goed in en is de kans dat je ’s nachts in actie moet komen vele malen kleiner dan wanneer ze ineens helemaal zonder moet

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:54

      Ja, ze gaat wel echt huilen als ze ‘m ’s nachts kwijt is. Ze zuigt er ook nog echt driftig op.

  • Reageer Mandy 25 februari 2016 at 20:51

    Ik heb zelf toch wel een hele tijd met een tut gelopen. Mijn zusje was het zat en die gooide hem in de put…! Mijn zusje is geboren toen ik 5,5 jaar oud was…

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 20:55

      Haha, ik zal het aan Pepijn doorgeven.

  • Reageer liedy 25 februari 2016 at 20:56

    Weet je…. het staat ook zo ontzettend
    Cute die speentjes bij je kleine hummel en die tijd vliegt al zo snel voorbij….
    Ik was er helemaal nog niet mee bezig eigenlijk tot ik dit voorbij zag komen, mijn kleine beer is nu bijna twee…
    Maar dankzij jullie tips weet ik straks wel hoe ik dit aan moet pakken 😉

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 21:05

      Bijna twee, dan heb je nog even! 😉

  • Reageer Francisca 25 februari 2016 at 21:00

    Eerst hebben we overdag steeds minder de speen “in zicht” gehouden. Wij hebben vervolgens elke dag een millimeter van de speen afgesneden. Toen onze zoon er opmerkingen over ging maken zeiden we “jij wordt groter en dan wordt de speen kleiner” na anderhalve maand was er nog maar weinig over van het speentje en heeft hij hem zelf in de container gegooid. Geen stress, geen slapeloze nachten, geen gedoe maar wel van het speentje af.

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 21:06

      “Jij wordt groter en dan wordt de speen kleiner”, haha! Ja, het is met kleding ook zo, dus waarom niet met spenen? Goed bedacht!

  • Reageer Lynn 25 februari 2016 at 21:01

    Hier bij allebei de kinderen vanaf 1 jaar alleen nog in bed en met 2,5 jaar hebben we de speen in een envelop gedaan, zodat hij opgestuurd kon worden naar baby’s die zelf geen speentje hadden. Ze hebben er hooguit een paar keer naar gevraagd maar meer ook niet.

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 21:07

      Goed zeg!

  • Reageer Lilian 25 februari 2016 at 21:04

    Haha, om deze reden is mijn dochter (4,5) pas sinds een paar weken ’s nachts zindelijk, omdat ik geen zin had om ’s nachts met haar naar de wc te gaan. Uiteindelijk vond ze zichzelf er te oud voor en nu kan ze toch zelf wel plassen 😉

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 21:08

      Haha, ja, beetje hetzelfde verhaal. Maar fijn dat het nu is gelukt!

  • Reageer Saphira 25 februari 2016 at 21:04

    Onze zoon was nog net geen 3 toen we hem over hadden gehaald zijn speen zelf in de prullenbak te gaan gooien. De dag erna heeft hij wel 10x snikkend in de prullenbak gekeken of ie daar nog was (maar helaas..)
    Daarna leek het heel goed te gaan! Maar een kleine maand later had hij er al een gewoonte gemaakt om te gaan duimen tijdens zijn rusrmomenten: Voor de tv, in de auto, als hij moe werd, wanneer hij in bed ging slapen en wanneer hij lekker aan het niksen was. Ik heb hem bij de winkel een nieuwe speen laten uitzoeken (beter een speen dan een duim)
    Nou heeft hij dus een speen, hij is nu 3.5 jaar. En als hij er straks aan toe is, dan doet hij de speen vanzelf een keer weg.
    Denken we dan maar.

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 21:11

      Ach, wat jammer! Succes!

  • Reageer Marieke 25 februari 2016 at 21:08

    Het is ook lastig voor je zelf om te doorbreken. Maar wellicht helpt het je als je weet dat je je kind een veel betere mondmotoriek gaat krijgen en minder beschadiging op stand van het (toekomstige) gebit? Ik wist dit ook niet en vertelde laatst aan een vriendin, logopodiste, dat mijn dochter van 1 jaar 8 mnd gestopt is (in 1 dag want ze is geen baby meer zei ze heel stoer!) en ik wist dat dus niet dat spenen van zo’n grote negatieve invloed zijn! Voor jaaaaaren. Dus wellicht is dan twee nachtjes onderbreking voor jou wel een klein heftig moment maar levert het veel op voor je kind. Veel succes en zet m op! Het is een fase 😉

    • Reageer Sanne Windey 25 februari 2016 at 21:13

      Ik stop nu even mijn vingers in mijn oren. (maar je hebt gelijk, hoor!)

  • Reageer Anneke 25 februari 2016 at 21:40

    Zooooo herkenbaar. Dan niet met een speen bij ons maar met de luier snachts. Onze dochter is al heel lang zindelijk overdag maar snachts nog een luier.

    Ze slaapt zo heerlijk door. En ik wil haar liever niet wakker maken omdat ze dan gelijk bij ons in bed wil komen. En ik me al 1 of 2 of 3 keer per nacht een hoogslaper zie verschonen tussen het wakker zijn van ons zoontje van 10 maanden door. Pfff dag nachtrust (voor zover die er al is)

  • Reageer Désirée 25 februari 2016 at 21:57

    Het kan ook heel erg meevallen! Onze dochter ging elke nacht met haar speentjes (2, met knuffeltje eraan) slapen. Ze was er ontzettend aan gehecht. Na strenge woorden van tandarts gelijk samen de speentjes in de container gegooid, en de knuffeltjes gehouden. We hebben haar er nooit meer over gehoord…. Was totaal geen probleem! Succes!

  • Reageer Irene 25 februari 2016 at 21:59

    Vanaf 1 jaar was het alleen bij slapen (en lange autoritten). Vanaf 2jr.2mnd geen speen meer. Hoe wij het hebben gedaan? (ik ben niet zi van de feeën, opsturen ed) We zijn hem bij weekendje weg “vergeten”. Dat ging gelijk goed. Eenmaal thuis vroeg hij er wel om… maar toen waren we hem “kwijt”. Samen gezocht, onder het bed, in de kast, speelgoedbakken. Nergens te vinden. Eerste nacht bij begin half uurtje huilen, tweede nacht tien minuutjes… En hij was echt een addict! Zodra we naar boven gingen om te slapen rende hij naar zijn bed om de speen te pakken…
    Succes ermee!!

  • Reageer Martine 25 februari 2016 at 22:01

    Stoppen met foppen van difrax gebruikt bij ons zoontje van 3. Te downloaden op de ipad. 15 dagen hoe kom ik van de speen af. Dag 5 was het al klaar en nu al 2 weken van de speen af. Nog 1x naar gevraagd en daarna was het klaar. En wat zagen we er tegenop….

  • Reageer Stefanie 25 februari 2016 at 22:07

    hahaha ik heb me blauw gelachen van de herkenbaarheid. Ook mijn gup van 3 zit nog aan de speen. Ik zie zelf hoe stom het eruit ziet en hoe gemakzuchtig en dubbel ik ermee omga. Logisch dat die boef gewoon doorgaat. Hoe briljant zou het zijn als onze koters op een gegeven moment tegen ons zeggen: ‘niet voor het een of ander mams, maar vind je niet dat het tijd is dat we stoppen met dat spenengedoe. wees eens duidelijk en geef me daarmee rust’…..

  • Reageer krista 25 februari 2016 at 22:13

    Met de oudste hebben we een speenkalender gedaan, zodat hij zich er op kon voorbereiden. Hij heeft zelf zijn speentjes doorgeknipt en 2 nachten lastig inslapen en het was klaar. Dat wilden we bij de jongste ook doen, alleen ging dat iets anders. We gingen op vakantie en we waren de straat net uit toen we aan de speentjes dachten.. We zijn doorgereden en het ging erg goed, hij sliep bij ons tijdens de vakantie en na de vakantie zijn de speentjes op wonderbaarlijke wijze nooit meer teruggevonden.. 😉

  • Reageer Shirley 25 februari 2016 at 22:17

    Hier ook een fup addict van 3 jaar en 3 maanden. En maar uitstellen en maar weer wat verzinnen inderdaad. Ze is gewoon verslaafd.. Ben benieuwd wat die app inhoud, want het boekje Anna gooit haar speen weg… ze lacht er alleen maar om.
    ?

    • Reageer Martine 25 februari 2016 at 22:42

      Geen garantie haha stoppen met foppen maar bij ons hielp het. Speen is voor een baby (en dar 30x herhalen) En speen weg is speen weg.

  • Reageer Shirley 25 februari 2016 at 22:19

    Allemaal wel leuk, maar als je zo’n fup doorknippen is ie toch meteen leeg als het ware??
    Ik heb natuurlijk nog zo’n ding die leeg is van binnen, niet zo’n harde… Die was niet lekker genoeg. 😉

  • Reageer Marcia 25 februari 2016 at 22:49

    Ik zie mijzelf nog stammelende staan bij de tandarts toen hij drie was. Uh, ja hij heeft hem nog weleens (maar eigenlijk heel vaak maar dat ga ik nu niet tegen jou zeggen). Met het gevolg wederom discussies tussen mij en mijn man. Laat hem maar, hij stopt van zelf wel zei hij. En ja, hoe wel met wat moeite moet ik toegeven, mijn man kreeg gelijk.

    Onze zoon was ruim 3,5 jaar. Zijn speen was stuk. Hij vroeg om een nieuwe waarop ik antwoordde: die heb ik niet. Maar mama, jij had toch gezegd dat als ik geen speen meer wilde dat ik dan een cadeautje kreeg, waarop ik bevestigend antwoordde. Oké dan ga ik nu lekker slapen zei hij. De volgende dag was hij maar wat trots met zijn nieuwe Spider-Man shirt en hij heeft nooit meer naar de speen gevraagd.
    Dus mijn advies (of eigenlijk van mijn man ?) gewoon nog even laten. Ze geven het zelf aan.

  • Reageer Cindy 25 februari 2016 at 22:50

    Joh…mijn jongste meissie duimt…probeer dat ook maar s af te leren. 😉
    Alleen hebben tandartsen en consultatiebureaus daar meer begrip voor.
    De oudste had ook een speen. Ook met 3 jaar eraf. Bij ons was het maar 2 nachtjes onrustig. (Al had ik stiekem nog wel een speen bewaard voor als het echt drama werd, ben ook niet zo goed met slapeloze nachten).

  • Reageer chantal 26 februari 2016 at 03:52

    Ik heb, toen mijn zoontje 2,5 was en zwaar verslaafd was aan zijn speen, samen met hem al (hij had er een stuk of 4 en ja dus ook allemaal tegelijkertijd mee naar bed) zijn spenen begraven. Samen op stap met schepjes en harkjes. Hij heeft de plek uitgekozen en graven maar. Nog even zwaaien naar de spenen en klaar. ’s Avonds in bed vroeg hij: ‘Speentje mama?’ En toen zei hij zelf al: ‘Kan niet he! Zijn begraven.’ En hij is heerlijk gaan slapen. En heeft er nooit meer naar gevraagd!

  • Reageer Lieke 26 februari 2016 at 05:43

    Wat een geteut over die speen…duim….kinderen ervaren er soms gewoon veiligheid bij.. Mijn beide dochters waren 7 en toen was het voor hun genoeg….en…..beide hebben prachtige gebitjes. Praten ging ze al vanaf zeer jonge leeftijd zeer goed af…..dus hé. …laten we nu toch eens stoppen met elkaar gek maken over die speentje. ….ik word er altijd erg verdrietig van als ik lees dat er hele strijd nachten en plannen gemaakt worden. Ik lees zelfs verhalen over xbite op de vingers…..
    Iedere ouder mag natuurlijk zelf weten hoe of wat…..maar hou je commentaar gewoon voor je als een kind een fop of duim nog wel gebruikt.

  • Reageer Debby Kunst 26 februari 2016 at 06:59

    Mijn 3de heeft nooit een speen willen hebben. Mijn 2de vond de speen wel lekker; tot 1 jaar wanneer ze wilde en tot 2 jaar alleen in bed en daarna was ze er vrij snel en makkelijk weer vanaf. Maar mijn eerste… Die heeft een speen gehad tot de 7 jaar (!) was. Zij was echt verslaafd. Eentje in de mond en eentje om tegen haar neus te kriebelen. Ik heb haar vaak gevraagd of het niet eens tijd werd om te stoppen, maar nee. En toen was ze 7 en wilde ze zelf voor het eerst bij een vriendinnetje gaan logeren. Ze besefte dat een speen mee nemen toch echt niet kon. Ze was bang dat ze niet zou kunnen slapen, maar het was gelukt. En toen heb ik gezegd, nu stoppen we thuis ook. Dat is toen verder zonder problemen gegaan. De eerste is nu bijna 13 jaar, heeft nog nul gaatjes gehad en heeft een mooi rechtstaand gebit waar zeker geen beugel voor nodig is. Het zegt dus niks.

    • Reageer Debby Kunst 26 februari 2016 at 07:12

      Nog extra info… mijn 1ste kon ook het snelst praten van alle drie en ook het jongst goed praten. (Ze hebben wel alle 3 tot hun 4de borstvoeding gehad, dus misschien dat dat geholpen heeft bij een goede “mondstand”?)

  • Reageer Silvia 26 februari 2016 at 08:11

    Mijn dochter was twee (en een beetje) toen we naar de speelgoedwinkel gingen. Zij mocht iets leuks uitzoeken en bij de kassa “betaalde” zij met haar speentje. De mevrouw achter de kassa had vaker met dit bijltje gehakt en speelde leuk mee. ’s Avonds was ze een beetje verdrietig dat haar speentje nu in de winkel lag, maar haar nieuwe popje maakte dat weer goed. Geen centje pijn! Succes!!

  • Reageer kim 26 februari 2016 at 13:21

    hier hetzelfde.. ik weet ook dat ik ‘moet’ maar hij vindt dat tutten zooo lekker en heeft verder geen knuffel ofzo. Pfff ik vind het wel prima. Ik duimde nog toen ik 12 was en dat is ook goed gekomen. En mijn dochtertje is 9 en slaapt ook nog met haar konijntje. Moet ik dan hem met zijn nog geen 2 wel zijn tut afnemen? Ik wacht nog even 😉

  • Reageer Kimberly 26 februari 2016 at 23:42

    Bij ons is dit heel gemakkelijk gebeurd dankzij school….
    De juf zei, die dag brengen we ALLE fopspenen mee die iedereen in huis heeft ( uiteraard werden de kinderen enkele dagen op voorhand er op voorbereid )
    Ze hingen alle fopspenen aan een “ketting” en de hele klas heeft de ketting samen aan de sint mee gegeven.
    Ze konden niet meer terug, alle kindjes wisten ook wat hen te doen stond : flink zijn ! Want tenslotte had niemand in de klas nu nog een fopspeen hé 🙂
    Geen probleem mee gehad, Vic zei zelf : ik ben nu een grote kerel die geen tutje meer nodig heeft 🙂 . Dus dankjewel juf ! 🙂

  • Reageer Femke 27 februari 2016 at 07:35

    Heel herkenbaar.. elke keer als wij een poging doen voor stap 1 (alleen in bed) dan is ze weer ziek, kiezen, amandelen eruit, krentenbaard en hup weer met speen naar beneden.

    Nadeel hier is dat de speen niet alleen voor het tutten is maar ook voor het frutten. Ze wil er persee 2. 1 in de mond en 1 in hasr hand bij het slapen. Die van de hand eerst maar eens afleren. Knuffels hebben nog niet geholpen daartoe.. ach ze is net 2 zeg ik dan maar weer tegen mezelf…

    • Reageer Femke 27 februari 2016 at 07:40

      Overigens is ze met pijn zonder speen echt niet te troosten… laatst echt lang doorgezet maar na een half uur nog overstuur van een duwtje van broerlief…pffff
      En ja toen toch maar weer toegegeven…

    Laat je reactie achter