Enthousiast

Ik was altijd in de veronderstelling dat enthousiasme aanstekelijk werkt.
Maar bij Quin kun je maar beter heel gelaten over iets doen.

Neem nou het dansen van Quin. Ik ben daar heel enthousiast over, omdat ik zíe dat hij er zo vrolijk van wordt. Toen ik een tijdje terug heel blij een proefles streetdance opperde wilde hij daar niets van weten. Nu rust er een taboe op dansles.
Ook met zwemmen ging het bijna mis. Ik was zo onder de indruk dat hij helemaal alleen het water indook dat ik met complimenten ging strooien. De keer erop kon ik lullen als Brugman, maar het water kreeg ik hem niet meer in.  Op de een of andere manier schep ik met mijn enthousiasme verwachtingen bij hem waar hij niet aan kan of wil voldoen.

Bij het zien van een prachtige rode ochtendzon stelt Quin voor er een foto van te maken en op te sturen naar het Jeugdjournaal. Elke dag laten ze daar een foto zien die is ingezonden door Jeugdjournaal-minnende kinderen. En dat zijn er véél. De kans dat onze foto wordt uitgekozen is hartstikke klein.
Gelukkig zit ik alleen in de trein als ik het berichtje van de redactie krijg dat Quins foto is uitgekozen. Ik slaak een gil van opwinding en roep heel hard: yes! Geleerd van de vorige keren bel ik superbedeesd Quin om hem het heuglijke nieuws te vertellen.

Met het hele gezin zitten we om klokslag zeven uur klaar voor het debuut van onze zoon. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan… Als zijn foto in beeld komt, en zijn naam eronder staat, kunnen we ons niet langer inhouden en roepen we wild enthousiast: “Wauw, wat gaaaaaaaaaaaaaaf hè, Quin?” We springen op van de bank en joelen nog wat na.

Met tranen in zijn ogen smeekt hij ons alsjeblieft te stoppen met schreeuwen en druk doen.

Oh ja.

Als de eerste Whatsapp-berichtjes binnenkomen, valt ook bij Quin het kwartje: blijkbaar is het toch wel bijzonder dat zijn foto op tv was en wordt hij er alsnog, met terugwerkende kracht, heel enthousiast over. Zonder al te veel vibratie in mijn stem vraag ik hem of hij het misschien leuk vindt om vaker foto’s te maken. ‘En mag ik dan ook vlogs maken, mama?’
In plaats van: ‘Jááá, natuurlijk! Dat lijkt me echt iets voor jou! Te gek, joh!!!’ zeg ik: ‘Als jij dat graag wil, schat’ en loop snel de keuken in.

Daar, uit het zicht van Quin, maak ik stiekem een vreugdedansje.