Lees, Zwanger

Een plusje en een streepje

We hebben een nieuwe blogger in ons midden: Henk. Hij wordt over een paar maanden vader. Vanaf nu kunnen we zijn avonturen op het prille vaderschapspad volgen. Donderdag stelde hij zichzelf hier voor.

Ik ben Henk en Nienke is zwanger. Nienke is mijn vriendin, dat is misschien wel handig om te weten. Misschien is het leuk om bij het begin te beginnen? De details van de verwekking zal ik achterwege laten, dat is vooral voor ons leuk. We markeren het begin van deze zwangerschap met dat blauwwitte staafje, de zwangerschapstest. Hoe die test eruit zag was voor mij niet vreemd. De helft van de onlineadvertenties ging namelijk al jaren over zwangerschapstesten, tot grote ergernis van mijn vriendin. De overige vijftig procent bestond – met dank aan onze vakanties naar Azië – uit reclames voor Conimex.

We wisten eigenlijk al ruim een week dat we die test konden gaan doen, maar we kozen ervoor om nog even in onwetendheid te blijven hangen. Omdat we het zo druk hadden en we er echt de tijd voor wilden nemen. Omdat we het stiekem best een beetje eng vonden. Ook omdat we het antwoord eigenlijk al wisten: als je vriendin al bijna tien dagen niet ongesteld wordt terwijl ze zwanger wil worden is er wellicht iets aan de hand. Dat snapt deze man uit een mannengezin ook nog wel. Op een warme zondag in juni besluiten we er toch voor te gaan. We spreken af dat mijn vriendin de test bedekt tot er een minuut voorbij is, we ‘m dan samen omdraaien en we dan tegelijk zien wat ‘de uitslag’ is.

Nog zestig seconden mijn oude leventje. Nog zestig seconden met zijn tweeën.

Met de test omgedraaid komt ze terug van het toilet. Mijn droomvrouw. Samen zitten we op de rand van het bed en wachten. Buiten is het zomer en horen we spelende kinderen. Onwerkelijk dat wij zoiets belangrijks doen terwijl het leven buiten gewoon doorgaat. Nog zestig seconden mijn oude leventje. Nog zestig seconden met zijn tweeën. Na deze zestig seconden is het heel goed mogelijk dat alles anders wordt.

Na een minuut draait Nienke de test om. We kijken. ‘Oh jeetje het is écht zo!’ gilt ze meteen. Ik kijk naar de test en zie een plusje en een streepje. Betekent dat ‘zwanger’? De reclames van de zwangerschapstesten zijn ook weer niet zo goed blijven hangen dat ik wist waar ik op moest letten. Voor de zekerheid nemen we de gebruiksaanwijzing nog eens door. Maar Nienke had gelijk: het is écht zo. Een golf van geluk, tranen branden achter mijn ogen. Een wat klungelige omhelzing, want ons bed is vrij laag.

Het volgende halfuur is chaotisch. We zijn er beiden vol van, lopen als zombies om elkaar heen. Roepen om de dertig seconden hoe tof het is en besluiten om te gaan wandelen. We belanden uiteindelijk op een bankje in stukjeUtrecht waar we anders nooit komen. Later die middag besluiten we om te gaan zwemmen bij een meertje waar we anders nooit zwemmen. Als avondeten eten we iets wat we nog nooit aten en we kijken zonder focus een televisieprogramma dat we nog nooit zagen. Ik kan me normaal al slecht concentreren laat staan nu. ‘s Avonds bellen mijn ouders vanaf hun vakantieadres met de vraag hoe het bij ons is. Ik mompel ‘niks speciaals hoor, lekker weer en verder gaat alles prima zijn gangetje.’ Ze zouden eens moeten weten.Nu is het nog even ons geheim, iets wat we pas over maanden gaan delen met anderen. De tijd om stiekem dingen voor te bereiden, om ‘onze’ manier vorm te geven en te bedenken hoe we dingen willen breekt aan. Ik ben zelf ook ooit geboren maar dat is wel mijn enige ervaring. Verder is alles nieuw maar ik denk wel dat ik het kan. Die andere vaders doen ook maar wat.

Henk woont samen met Nienke (journalist/redacteur) in Utrecht en werkt in de muziekindustrie. In februari verwacht hij zijn eerste kind (een baby m/v) en voor De Club van Relaxte Moeders schrijft hij (on)regelmatig een column over zijn belevenissen rond het aanstaande vaderschap.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

2 Reacties

  • Reageer Debby 3 december 2017 at 21:47

    Wat leuk om te lezen. Net of ik er zelf bij ben. Na 2 kinderen heb ik soms best medelijden met mijn man. Ik ben ten tijde van hormonen niet altijd redelijk geweest. Ik ben erg benieuwd naar jou volgende verhalen. Misschien geeft mij dat ook een beetje inzicht in het beleven van een man.;)

  • Reageer Annamarie 4 december 2017 at 00:26

    Ik heb de tijd van zwangerschapstesten ver achter me gelaten… maar na dit stukje kreeg ik toch weer even de kriebels… Het is zo bijzonder samen zoiets te hebben.
    Mijn patner heeft nooit zelf kinderen gekregen… Ik hoop dat hij als er kleinkinderen gaan komen hij toch dat speciale er van een beetje mag ervaren samen met mij alleen dan als grootouders. 😉

  • Laat je reactie achter