Baby, Lees, Zwanger

Een meisje???

Nieuw blog van Lisa, die altijd had gedacht dat ze alleen maar jongens zou krijgen. 

Lieve Wiep,

Ik neem je mee naar de dag waarop je geboren werd. Voor nu neem ik je enkel in mijn gedachten mee. Pas wanneer je dit stuk achterstevoren kunt lezen, lijst ik het voor je in.

Een meisje? Als ik niet, met mijn broek op m’n enkels in de echostoel had gelegen, was mijn broek wel naar beneden gezakt van verbazing. ‘Kijk nog eens goed,’ vroeg ik de echoscopiste. Maar ze was onvermurwbaar: ‘Nee echt. Een meisje.’

Wauw. In de categorie hersens-schakelen-in-zes-seconden, was dit de heftigste in m’n leven. Ik ben een jongensmoeder. Mijn leven zou bestaan uit drie jongens, zaterdagen op het voetbalveld, me suf wassen aan de zwarte knieën op de broeken, olie verversen, brommers kopen, Playboy-abonnementen afsluiten voor kerst en veul eten koken voor die mannen.

Toen de zes seconden voorbij waren, had ik mijn hersens weer onder controle. Tijd om een nieuw plan te maken voor mijn leven. Mijn nieuwe leven met jou.

Coco, leuke meisjesnaam.

Zelfs tijdens het op de wereld zetten van – wat ze me tot dusver hadden wijsgemaakt – een meisje, had ik zelfs nog even de twijfel of je écht een meisje zou zijn. Want terwijl mijn verloskundige een lekker broodje filet americain haalde in de kantine van het ziekenhuis, schoot er alsnog nog een jongensnaam door m’n hoofd. Voor het geval dat er toch een piemel aan zou zitten, zullen we maar zeggen.

Maar een paar minuten later, om 4.59 uur was je daar dan toch écht. Een meisje, Wiep! Een vliegensvlug meisje zelfs. Het snelste zaadje moet jij geweest zijn. Koste wat het kost, als eerste bij de finish. Snel naar dat broodje filet americain dat ondertussen de kamer kwam binnengewandeld. Je had gewonnen van het broodje in de twee grote handen van de stoere vrouw met een plastic schort, en daaronder degelijke ziekenhuisklompen. Maar nu met warme sokken er in aan. Het zal koud geweest zijn in de kantine.

In onze kamer was het niet koud, het zweet liep over mijn voorhoofd. Het klusje was geklaard. De dweil ging de kamer door en binnen vier uur vanaf de start mochten we naar huis; waar menu B van de plaatselijke Chinees en een glas rode wijn op deze moeder wachtte. Mama van een meisje. Het allermooiste meisje.

Nu, een jaar na jouw geboorte, kijk ik naar je. Je staat met je neus tegen het raam gedrukt, in je tuinbroek. Uit je haartjes kun je afleiden wat je vanmiddag op je boterham gegeten hebt; smeerkaas. Je draait je om, je lacht en onder de grote snottebel zit een mondje met daarin maar liefst vier tanden. Niet erg symmetrisch verdeeld, maar dat trekt wel bij. Goh. Meisjes zijn niet altijd schoon, gehuld in roze bloemenjurkjes, met mooie vlechtjes in de haren en keurig rechte tandjes. Nee, meisjes kunnen ook stoer zijn. Mama houdt onbeschrijfelijk veel van je Wiepie, mama’s stoere, vrolijke, snotterige, zanderige, alles-etende, bij de voordeur nog schoon – in de auto al vies, ondernemende, lieve en allermooiste meisje.

IMG_20170331_074756_309Wie is Lisa?

Lisa is 27 jaar oud en moeder van zoon, Mats (3 jaar) en dochter Wiep (1,5 jaar). Na een studie in de zorg, werkt ze inmiddels al negen jaar met veel passie, plezier, liefde en vrolijkheid op dezelfde plek in de zorg.

Daarnaast heeft Lisa ook haar eigen blog: mamakakelbont. Het idee voor haar blog ontstond, nadat ze besefte dat haar auto haar kantoor geworden was. Zo keurig als ze jaren geleden begon met schrijven (in een notitieboek gekregen van haar beste vriendin) eindigde het opschrijven van haar inspiraties op Facebook, in haar telefoon, laptop, én in dat notitieboek. ‘Maar ik betrapte mezelf ook vaker met schrijven op lege kauwgompakjes en bananenschillen,’ voegt Lisa toe.

In Lisa’s blogs zul je herkenbare, dagelijkse strubbelingen in het leven van een hardwerkende, jonge moeder lezen. Maar wel met de nodige humor, zelfspot, relaxed-heid, pedagogische inzichten, een schepje overdrevenheid, en vooral de (niet altijd makkelijke) realiteit.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

Geen reacties

Laat je reactie achter