Lees, Peuter, relatie

Brief aan de moeder op het terras

Lisa zat op een zonnig terras en zag naast haar een moeder worstelen om het gezellig te hebben met elkaar. Het liet haar niet los en ze schreef de moeder een open brief.

Lieve lieve mooie mama op het terras,

Zondag zag ik je met je man en je zoon en dochtertje zitten op het terras. Ik was er neergestreken met mijn moeder en zus en zat aan mijn zoveelste wijntje. Even een kindervrij moment. Mijn oog viel op jou en je mooie kindjes. En de ongelukkige blik in je ogen.

Ja, ik zag de liefde voor je gezin. Ik zag dat je graag wilde genieten van het moment. Ik zag ook je frustratie. Je schaamte toen je dochter het op een brullen zette. Ik herkende je onmacht. Voelde je irritatie. Dat je eindelijk een keer met zijn vieren op pad bent. Dat je er een leuke dag van wilde maken. Maar dat die kinderen dan niet meewerken. En dat je toch al zo moe was. Omdat je kleine meissie voor de zoveelste nacht op rij vier keer wakker werd in één nacht. En jij steeds degene was die eruit moest.

Dat je altijd het idee hebt dat het op jou aankomt. Ik zag dat je je medeterraszitters wilde behoeden voor het tafereel van je dochter. Maar dat je ook moe bent van oplossingen zoeken. Dat je zo hoopte dat hij uit zichzelf de Olvarit bloemkool- of wortelprut uit de luiertas zou halen, dat hij zelf zou denken aan die slab en het lepeltje. Maar dat je het gevoel hebt dat je altijd alles moet vragen. Dat jij degene bent die overal aan moet denken.

Lieve medemoeder, I feel you. Ik herken alles. Wat had ik je graag willen vragen bij ons te komen zitten. Een wijntje te komen drinken met mij, mijn zus en moeder. Niet om je weg te trekken bij je gezin, maar ik gunde je wat me-time. Wat tijd als niet-moeder. Tijd om bij te tanken. We zouden naar een ander terras gaan, zodat je niet hoefde te zien hoe je man het aanpakte met die twee koters van je. En dat hij het dan op zijn manier kon doen. En moest doen. En dat je dan zou zien dat dat ook goed kwam.

Maar dat deed ik niet. Ik nam nog een slok wijn en zag hoe jij je door het etentje worstelde. Hoe je frustratie verder opliep toen je peuterjongen de friet met hamburger die hij had gekozen toch wilde inruilen voor kipnuggets. Ik zag dat je het liefst een potje met hem mee had willen huilen toen hij met gierende uithalen doorging over die nuggets.

Ik zag ook dat jij en je man in het hele laten-we-gezellig-uit-eten-gaan-circus geen gesprek voerden. Geen gepraat over hoe jullie dag was, maar ook geen blikken van verstandhouding. Geen kneepje in elkaars arm ter bemoediging, geen blik in elkaars ogen. Misschien hadden jullie gewoon een slechte dag. Misschien zie ik spoken die er niet zijn. Ik hoop het lieve medemoeder. Ik hoop dat jullie elkaar weer gevonden hebben. Ik weet hoe moeilijk het is elkaar goed te blijven zien in hectische dagen. In tijden waarin er continu slaapgebrek is. Dat het soms lijkt alsof je een andere taal spreekt. Dat je lijf zich niet meer herinnert dat je ooit ook geliefden was en niet alleen de ouders van.

Lieve mooie mama. Je zit midden in de tropenjaren. Er komen echt tijden dat je weer beter slaapt, en je hoofd weer helder is. Dat het wel leuk is om uit eten te gaan met kinderen. Dat er wel ruimte is om een gesprek te voeren. Maar tot die tijd hoop ik dat je ook af en toe de tijd neemt om alleen met je lief uit eten te gaan. Dat je tijd neemt om met vriendinnen op het terras te zitten. Dat je ruimte neemt om de touwtjes af en toe te laten vieren. Zodat je lucht krijgt. En zin om je man te kussen. En je kinderen weer kunt laten zien dat jullie blij zijn met elkaar.

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

4 Reacties

  • Reageer Henriette 27 september 2017 at 22:02

    Heerlijk geschreven weer en hoe herkenbaar. Wil alle medemoeders wel even er op wijzen vooral t genieten van de jaren dat je weer kunt doorslapen zonder zorgen, als moeder van 2 pubers van 16 en 12 en n dreumes van 19 maanden is de ervaring dat de ellende van slapeloze nachten en irritaties vanaf n jaar of 12 pas echt beginnen…..de jaren ervoor zijn slechts een voorproefje

    En daar hoor je niemand over…..helaas

  • Reageer Zeven best gelezen blogs in 2017 – Club van relaxte moeders 29 december 2017 at 17:31

    […] Lisa zat deze zomer zonder kinderen op een terras. Aan het tafeltje naast haar zag ze andere moeder met een ongelukkige blik worstelen om het gezellig te hebben met elkaar. Het liet haar niet los en ze schreef de moeder deze open brief. […]

  • Reageer Kiri 30 september 2019 at 20:32

    Wat een lieve brief. En zo herkenbaar. Echt pittig soms, die tropenjaren.

  • Reageer Di 29 juli 2020 at 07:39

    Dank je

  • Laat je reactie achter