‘Mama, waarom ben ik niet eerder geboren?’
Het is niet de eerste keer dat Quin die vraagt stelt. Hij kijkt er soms ook nog eens heel verongelijkt bij. Alsof het míjn schuld is.
Er zijn mensen die beweren in een verkeerde tijd geboren te zijn. Maar ik weet inmiddels dat dat niet is wat Quin bedoelt.
‘Want dan zou ik ook een tatoeage mogen.’
Ik probeer hem nog uit te leggen dat als hij net zo oud als papa en mama zou zijn, of ouder, dat hij dan onze zoon niet zou kunnen zijn. Hij kijkt me meewarig aan. Die redenering sluit totaal niet aan bij zijn logica.
Hij wíl gewoon dingen en om een voor hem onverklaarbare reden mag hij die niet. Een telefoon die het echt doet, bier drinken, auto rijden en een tatoeage dus. Bij al die dingen hoort hij dat hij daarvoor te jong is. ‘Sommige dingen zijn alleen voor volwassenen.’ Ik hoor het mezelf zeggen, terwijl ik weet hoe irritant ik dat zelf als kind vond: ‘Hoezo? Ik ben toch óók volwassen???’ Het argument dat hij weer veel meer mag dan zijn zusje maakt weinig indruk. ‘Ik wil gewoon een tatoeage.’ Alsof je het zo even in de winkel koopt.
Maar ook in andere situaties wil hij graag ouder zijn. Als zijn vriendinnetje wél haar zwemdiploma B en C heeft gehaald, bijvoorbeeld. Niet dat Quin dan denkt: als ik nu eens harder mijn best doe, dan haal ik die diploma’s ook zo. Nee, hoor, hij redeneert meer in de trant van: als ik ouder zou zijn, dan had ik die diploma’s nu ook al. Wat feitelijk natuurlijk ook zo is. Mijn: over een jaar jij ze ook alle drie in the pocket, is aan dovemansoren gericht.
Quin heeft een eindeloze fascinatie voor de elektrische sigaret van zijn vader. Ook weer zoiets wat hij nog niet mag, en… eeh…. ouderen wel, ofzoiets. Met pennen, plastic buisjes, houtjes, Nerf rebelle-pijltjes doet hij de handeling van papa feilloos na. Om fronsende wenkbrauwen van buitenstaanders voor te zijn, hebben we gezegd dat hij dit alleen thuis mag doen. Omdat het er misschien toch een beetje gek uitziet, een rokend kind. Voor de nep, dat dan weer wel, maar toch.
‘Als ik eerder geboren was, dan had ik dat wel gemogen, toch mama?‘
Geen reacties