Lees

13 brutale vragen aan een pleegmoeder

Ik leerde Kristel op Twitter kennen toen ze twitterde over haar kinderen. Maandag vertelde ze daar dat haar zoon acht werd in deze tweet:

image

Voor die tijd wist ik nog niet dat Kristel pleegouder was, en ik werd nieuwsgierig. Vooral omdat deze week ook de actie van het Het Vergeten Kind startte om aandacht te geven aan kinderen die pleegouders nodig hebben. Kristel en ik spraken af om te bellen en ze vertelde welke politiek incorrecte vragen haar nogal eens worden gesteld. Voor ons geeft ze voor één keer antwoord op deze vragen.

Een voorstelrondje

Eerst een voorstelrondje. Kristel is getrouwd met John. Ze hebben twee pleegkinderen. Een jongen van net acht en een meisje van twee. De jongen kwam bij Kristel en John wonen toen hij drie jaar oud was. Het meisje kwam toen ze vijf maanden oud was.

En dan nu die brutale vragen

1. Zeg Kristel, heb je zelf ook kinderen?

‘Deze vraag wordt best vaak gesteld. Dat vind ik pijnlijk, ik snap eigenlijk niet dat mensen dat überhaupt durven te vragen. Ik heb twee kinderen en dat zijn mijn pleegkinderen. En daar ben ik heel trots op.’

2. Hoe heb je ze genoemd?

‘Ze hebben al een naam. Want ze hebben een eigen vader en moeder, die helaas niet voor ze kunnen zorgen, maar ze wel een naam hebben kunnen geven. Dat is misschien niet de naam die wij zelf zouden hebben verzonnen, maar dat is wie ze zijn.

3. Heb je ook geboortekaartjes verstuurd? Of: hoe gaat het geboortekaartje er uit zien?

‘Nou uuuh nee….. het zou een beetje raar zijn om een kaartje te sturen voor een kind van iemand anders. En, nee, ik zet ook geen ‘hoera-geboren-bord’ in de tuin.’

4. Heb jij ook moedergevoel?

‘Ja, zeker! Ik heb dan wel gemist dat er een kindje in mij buik groeit, maar zodra het kindje er is, wil je – net als andere moeders – ervoor zorgen als een moederleeuw.’

5. Maar je hebt er niet, zoals zwangere vrouwen, negen maanden naar toe kunnen leven. Hoe is dat?

‘Ze hebben dan niet negen maanden in mijn buik gezeten, maar de periode van aanvraag tot goedkeuring en plaatsing heeft bij onze zoon ook precies negen maanden geduurd. Bij onze dochter was dat zes maanden. Een beetje kortere zwangerschap dus. En in die maanden dat je op de wachtlijst staat, leef je ook naar de komst van het kindje toe. Je gaat het kamertje opknappen en je bereidt je voor. Heel vergelijkbaar dus.’

6. Uit welk land komen jouw kinderen?

“Uit Nederland. Sommige mensen halen pleegkinderen en adoptiekinderen door elkaar. Adoptiekinderen kunnen uit binnen- en buitenland komen, maar pleegkinderen zijn altijd kinderen van ouders uit Nederland, die zelf niet in staat zijn om voor ze te zorgen. Om wat voor reden dan ook.”

7. Kreeg je ook kraamzorg?

‘Tja, bij een jongen van drie is dat niet echt nodig natuurlijk. En ook bij de baby van vijf maanden krijg je dat niet. Sommige dingen waren in het begin best lastig of even wennen. Ik weet nog goed dat onze dochter werd gebracht en net een flesje moest toen we alleen met haar waren. Dat ging goed, maar daarna keken we elkaar aan, zo van… wat nu… zullen we maar even gaan wandelen ofzo? De vaste begeleider van Pleegzorg Nederland komt wel regelmatig langs in het begin om te kijken of het goed gaat, maar dat is toch wat anders. We deden in het begin vooral alles samen. En ik heb veel met mijn moeder aan de telefoon gehangen.’

8. Kwam er ook kraamvisite toen de kinderen er net waren?

‘Dat hebben mensen inderdaad wel gevraagd, of ze op kraambezoek mochten komen. Maar dat is echt anders dan bij een baby die je zelf krijgt. Een kindje dat uit een ander gezin komt, moet eerst wennen aan zijn nieuwe omgeving. Vooral als hij al wat ouder is, zoals onze pleegzoon die met drie jaar bij ons kwam. De eerste twee weken zijn we echt alleen maar met zijn drieën geweest. Pas toen hij geacclimatiseerd was, kwam er bezoek.’

9. Zeggen de kinderen mama tegen jou?

‘De oudste was drie toen hij vijf jaar geleden bij ons kwam, hij noemt ons vanaf het begin al bij onze voornamen. Logisch, hij heeft een vader en moeder en weet precies hoe de vork in de steel zit. De jongste was nog maar een baby’tje toen ze bij ons kwam en zij is wel papa en mama gaan zeggen. Dat is voor haar eigen moeder, die ze één keer in de maand ziet, wel lastig. Maar die begrijpt het eigenlijk ook wel.’

10. Zeg, levert dat nou veel geld op, pleegkinderen in huis nemen?

‘Uuuuuh…. Serieus? Tja, hoe denk je anders dat ik aan die BMW op de oprijlaan kom? Er zijn echt mensen die dit durven te vragen. Maar voor alle duidelijkheid: pleegkinderen ‘neem’ je niet voor het geld, maar om ze een warm huis te bieden. En ja, je krijgt wel een vergoeding. Wil je echt weten hoeveel? Kijk daarvoor maar op de website van Pleegzorg.’

11. Wil jij je kinderen soms ook opeten omdat ze zo lekker ruiken of zo schattig zijn?

‘Ja dat heb ik ook! Vooral als ze in bad zijn geweest en nieuw fris pyjamaatje aanhebben.’

12. Wat als er nou iets mis gaat. Jullie gaan scheiden ofzo? Wat gebeurt er dan met de kinderen?

‘Scheiden? Dat waren we niet echt van plan eigenlijk. Wat gebeurt er met jouw kinderen als je gaat scheiden? Maar goed, mocht er iets gebeuren dan wordt net als bij een gezin met biologische kinderen, gewoon een oplossing gezocht. Een pleeggezin hoeft geen traditioneel gezin te zijn. Het kan ook een eenoudergezin zijn, of een gezin met twee moeders of twee vaders. Het gaat om een huis met warm hart.’

13. Kun je ze eigenlijk ruilen als je ze niet leuk vindt?

‘Ik moet er niet aan denken! Ik heb de leukste kinderen van de wereld. Die ik, ja ja, ook wel eens achter het behang wil plakken. We zijn eigenlijk net een gewoon gezin.

Maar goed, als er iets mis gaat bij een plaatsing van een kindje, bijvoorbeeld als daardoor een ander kind in de problemen komt, of er is iets anders aan de hand, dan kan het natuurlijk zo zijn dat het kind toch beter ergens anders naar toe kan. Maar bij ons, is daar gelukkig geen sprake van. Ik voel me gelukkig en gezegend met mijn twee kanjers.’

En waarom de kinderen van Kristel uit huis zijn geplaatst? Na al deze brutale en incorrecte vragen ging zelfs deze vraag mij (en Kristel) te ver. Want waarom een kind niet thuis kan opgroeien, dat is iets tussen het kind en de ouders. Dat gaat ons geen donder aan!

Het vergeten kind

12534342_1734292743456185_2120588944_nIn Nederland zijn er 38.000 kinderen die niet thuis kunnen wonen. Voor die kinderen zet Stichting Het Vergeten Kind zich in. Dit jaar doen ze dat met de actie ‘Hartenhuisje’. Een liefdevolle campagne, waarmee ze willen zeggen dat ieder kind in Nederland in een veilig en liefdevol huis hoort op te groeien. In een huis met een hart! De Stichting heeft dit jaar de handen ineen geslagen met pleegzorg Nederland om mensen op te roepen zich als pleegouder op te geven.

Het Hartenhuisje van Post-Its staat symbool voor het niet-vergeten. Met het sjabloon op de website www.ikvergeetzeniet.nl kun je zelf, samen met je kinderen, zo’n huisje maken van Post-its voor op het raam. Om te laten zien dat je aan ze denkt en om aandacht op de actie te vestigen (en wat mij betreft ook als hart onder de riem voor alle pleegouders!). Ik heb het even nageteld, je hebt er 63 gele Post-Its voor nodig en 27 roze. Wij hebben er één gemaakt met een blauw hart, omdat de roze Post-Its op waren. Doe je mee? #ikvergeetzeniet

Vragen over pleegzorg?

Heb je inhoudelijke vragen over het hebben van pleegkinderen? Kijk op de site van Pleegzorg Nederland, die staat boordevol informatie!

Draag je de actie van Het Vergeten Kind en Pleegzorg Nederland ook een warm hart toe? Deel dit blog dan!

Vorige bericht Volgende bericht

Ook leuk

15 Reacties

  • Reageer Jodi - liefthuis 20 januari 2016 at 19:56

    Mooi om te lezen. Ik snap dat sommige vragen te ver gaan, maar soms ben ik wel nieuwsgierig. Mooi om deze antwoorden te lezen.

  • Reageer Maria 20 januari 2016 at 21:27

    Ben zelf sinds 3.5 jaar pleegmoeder van een hartekindje..een baby was hij nog van 4 maanden toen de plaatsing officieel werd.
    Hij heeft zo gestruggelt en wij ook hoor.
    Geknokt voor zijn welzijn en dat doen we nog altijd.
    Het ergste vinden wij dat er mensen zijn geweest die durfde te zeggen “joh,doe hem toch weg”
    Dat raakt me in mn hart,in mijn ziel.
    Voor hun is de deur dichtgegaan..niemand heeft het recht om zo over hem te praten en zo te denken over ons.
    Naast onze buikenkinderen is ons hartekind ook een deel van ons gezin.
    Bevalt het iemand niet? Dan past die persoon niet in ons gekke,gezellige,chaotische,hechte gezin ?

  • Reageer G Hogeslag 20 januari 2016 at 23:33

    ben heel blij en dankbaar dat wij voor onze twee pleeg mogen zorgen,
    ook dat we ze mogen opvoeden tot fijne volwassen mensen .
    Gelukkig duurt dat nog 9 en 10 jaar ,we houden van ze als ons eigen,
    en zonder vergoeding zouden ze ook blijven kinderen uit ons hart.

  • Reageer senna 21 januari 2016 at 00:00

    Maria, mensen die tegen jou zeiden doe hem weg hebben gelijk dat weet jij ook elk kind hoort bij zijn eigen ouders of familie en geen buitenstaanders.

    • Reageer Joyce 21 januari 2016 at 01:22

      Wow Senna,
      Ik neem aan dat dit een troll is….. want als het dat niet is, dan is het pure armoede wat je hier schrijft.
      Een totaal gebrek aan inlevingsvermogen en compassie met kinderen die nergens anders heen kunnen. Ik begrijp ook waarom je zelf geen pleegkinderen hebt. Ik was bijna vergeten dat mensen als jij bestaan. Dank voor je bijdrage.

      Goede grap meid, je had me bijna. Hahahhahaaha

  • Reageer Sandra 21 januari 2016 at 00:51

    Jeetje Senna ben jij echt zo dom? Als die mogelijkheid er zou zijn dan zaten die kinderen niet in een pleeggezin. De ouders kunnen de zorg om wat voor reden dan ook niet dragen. Jij denk dus dat als je pleegkind je niet bevalt of te moeilijk is,je hem maar gewoon weer terug geeft aan zijn ouders? Hij kon daar niet blijven en dus ook niet terug….

  • Reageer Chibi 21 januari 2016 at 01:39

    Er zijn ook kinderen die wel bij hun eigen ouders terecht kunnen, maar door het (jeugdzorg) systeem toch geweigerd terug geplaatst te worden. In veel gevallen onterecht en zijn de bio ouders wel degelijk in staat vpor ze te zorgen, scheelt veel aan het (jeugdzorg) systeem. Spreek uit eigen ervaring, ben al ruim een jaar aan het procederen tegen jeugdzorg en het systeem. Heb bewijs, reverenties en getuigenverklaringen van allerlei hulpverlening en advocaten, vooralsnog word door halve waarheden en een gebrek aan een goede, transparante en inlevende gezinsvoogd kinderen onterecht bij hun bio-ouders weggehouden.

  • Reageer Pien 21 januari 2016 at 08:26

    Inmiddels bijna een jaar pleegouder van een dochter van 11. Geen schattige kleintjes maar een tiener die ook heel lief is en even hard een warm gezin nodig heeft. Nee ik ga geen hartenhuisje op de ramen plakken. Dat is ‘genant’ volgens haar. Zij wil het liefst een zo gewoon mogelijk leven en dat geven we haar.

    De vragen die je stelt vind ik niet brutaal maar wel stuitend. Wat ik graag zou zien is dat er mensen zijn die naar aanleiding van jouw blog ook geroepen voelen om pleegouder te worden. Dat is helaas niet zo. Hoewel ik het ook wel eens ben met Chibi dat het systeem soms erg eenzijdig en verwarrend is. Dat ligt niet aan de pleegouders die dagelijks met veel liefde de kinderen opvoeden.

  • Reageer Sara 21 januari 2016 at 09:16

    Maar als de ouders weer in staat zijn om voor ze te zorgen, gaan ze toch weer weg? Dat is toch vreselijk voor jullie, niet? Ik zou het niet over mijn hart krijgen een kind in mn huis toe te laten dat me op eender welk moment weer ‘afgenomen’ kan worden, al snap ik heel goed dat de biologische ouders recht hebben op hun kind. Daar is echt moed voor nodig.

  • Reageer Mona - Vandaagismooi.nl 21 januari 2016 at 10:53

    Wel fijn om dit soort dingen te lezen en een beetje inzicht te krijgen. Ik heb er toevallig laatst nog flink wat over opgezocht omdat ik heel nieuwsgierig was, maar dit is ook erg fijn en leerzaam om te lezen.
    Ik vind het echt heel bijzonder en knap van de pleegouders!

  • Reageer Boukje 21 januari 2016 at 12:15

    Sara, dat vroeg ik me ook af. Natuurlijk is het het mooist als kinderen bij hun biologische ouders kunnen opgroeien, maar kunnen de kinderen elk moment weer bij je weggehaald worden als de biologische ouders weer voor ze kunnen zorgen? Ik geloof niet dat ik dat aan zou kunnen.

  • Reageer marja 21 januari 2016 at 12:46

    Ik vind de vraag of je zelf kinderen hebt helemaal niet zo raar. Ik ben zelf ook pleegouder en heb naast mijn pleegkindje ook twee eigen kinderen. Pleegouders kunnen ook gewoon eigen kinderen hebben.

  • Reageer Esther (pleegmoeder van een tiener) 21 januari 2016 at 13:22

    Er zijn verschillende vormen van pleegzorg. Bij sommige kinderen is het al snel duidelijk dat ouders echt niet meer in staat zullen zijn de zorg voor hun kind(eren) weer op zich te nemen. Denk bijvoorbeeld aan verslavings- of psychische problemen die al jaren spelen. Dit is dus pleegzorg waarvan je bijna zeker weet dat kinderen in jouw gezin opgroeien naar volwassenheid. Ook een hele verantwoordelijkheid want dan ben je dus nooit meer alleen met jouw biologische gezin. Een pleegkind in je gezin opnemen is ingrijpend maar dat is het krijgen van een baby ook. Je hebt echt tijd nodig om aan elkaar te wennen en te ontdekken welk karakter het kind heeft. Daarnaast heb je natuurlijk ook het gezin waar het kind uit komt dat je niet kan en mag wegpoetsen. Kortom, soms wordt er best veel van je eigen karakter gevraagd om te kiezen voor hetgeen het beste voor het kind is en niet het beste voor je eigen ego.

  • Reageer Sac Longchamp Femme Soldes 29 januari 2016 at 12:55

    [url=http://premisg.costabrava.org/wp-content/uploads/Longchamp-llqlu/g-soldes-france-Ri.html]Sac Longchamp Femme Soldes[/url] chef Longchamp de [url=http://premisg.costabrava.org/wp-content/uploads/Longchamp-Zkz5P/w-en-soldes-Yk.html]Sac Longchamp France Soldes[/url] platine rolex téléphone rolex

  • Reageer De vier meest gestelde vragen aan een pleegmoeder - Club van relaxte moeders 9 november 2021 at 10:37

    […] 13 politiek incorrecte vragen aan een andere pleegmoeder. Die vragen (en de antwoorden!) kun je hier […]

  • Laat je reactie achter